6 tom paruzyjny – wykład X – str. 453
Chrzest Nowego Stworzenia
NIEKTÓRE ŚWIADECTWA NA TEN TEMAT
Jan Kalwin, prezbiterianin: „Samo słowo ‘baptidzo’ oznacza ‘zanurzyć’. Zanurzenie było z całą pewnością praktykowane w pierwotnym Kościele”. Institutes, księga IV, rozdz. XV, art. 19
Dr Macknight, prezbiterianin: „W czasie chrztu osoba chrzczona jest pogrzebana w wodzie”; „Chrystus pozwolił się ochrzcić, czyli pogrzebać w wodzie”.
Dr Philip Schaff, prezbiterianin: „Zanurzenie, a nie pokropienie, było bezsprzecznie oryginalną, normalną formą. Wskazuje na to znaczenie greckich słów baptidzo, baptisma, baptismos„. Historia Kościoła Apostolskiego, str. 568
W późniejszej publikacji (1885) pisze on o tych „porównaniach” następująco: „Wszystkie one przemawiają za zanurzeniem, nie za pokropieniem, z czym w pełni zgadzają się najlepsi egzegeci katoliccy i protestanccy, angielscy i niemieccy”. Nauki dwunastu apostołów, str. 55‑56
Marcin Luter, luteranin: „Chrzest jest greckim słowem, które można przełożyć jako ‘zanurzenie’. (…) Według mnie wszyscy przychodzący do chrztu powinni być całkowicie zanurzeni w wodzie”. Dzieła Lutra, tom I, str. 336
John Wesley, metodysta: „Pogrzebani z Nim przez chrzest – nawiązuje do dawnego sposobu zanurzania”.
Wall, z kościoła episkopalnego: „Zanurzenie było najprawdopodobniej przyjętym i naturalnym sposobem, w jaki został ochrzczony nasz błogosławiony Zbawca i najpewniej pierwsi chrześcijanie”. Historia chrztu niemowląt, tom I, str. 571, Oxford 1862
Dean Stanley, z kościoła episkopalnego: „Przez pierwsze trzynaście wieków powszechnym sposobem chrztu był ten opisany w Nowym Testamencie. Samo znaczenie słowa ‘baptidzo’ wskazuje, że chrzczeni byli umieszczani pod wodą, zalewani, zanurzani w wodzie”. Sakramenty chrześcijańskie, str. 17.
Brenner, rzymski katolik: „Przez trzynaście stuleci chrzest powszechnie i konsekwentnie oznaczał zanurzenie osoby w wodzie”. Historyczny rys udzielania chrztu, str. 306.