6 tom paruzyjny – wykład X – str. 454
Chrzest Nowego Stworzenia
„Człowiek był całkowicie zanurzany w wodzie.” Encyklopedia Kitto’a
„Chrzest – zamoczenie, zanurzenie.” Encyklopedia Amerykańska
„Chrzest był pierwotnie udzielany przez zanurzenie.” Encyklopedia Brande’a
„Chrzest oznacza zanurzenie.” Słownik biblijny Smitha
„Baptidzo – zanurzać w wodzie lub pod wodę.” Grecki leksykon Lidella i Scotta
„Zanurzać, zatapiać.” Grecki leksykon Robinsona
„Zanurzać, zalewać, zatapiać.” Leksykon Greenfielda
KTO MOŻE UDZIELAĆ CHRZTU W WODZIE
Skoro wszyscy poświęceni, ochrzczeni w śmierć Chrystusa, stanowią Królewskie Kapłaństwo i członków namaszczonego Ciała Pańskiego, to w myśl słów z Mat. 28:19 są oni nie tylko upoważnieni do nauczania ludzi i kierowania ich w ten sposób w stronę chrztu, pogrzebania ich woli w wolę Pana, lecz również do udzielania chrztu w wodzie jako symbolu poświęcenia. Jeżeli nie ma w pobliżu osoby poświęconej, która mogłaby wykonać tę symboliczną usługę, to nie znamy racjonalnych przeciwwskazań, aby chrzest przeprowadziła wierząca osoba niepoświęcona, a nawet światowa, niewierząca. Rzeczywiste przymierze jest zawierane pomiędzy Panem a osobą poświęcającą się. Chrzest w wodzie nie jest chrztem rzeczywistym, lecz tylko obrazem, więc wykonujący tę usługę, dobry czy zły człowiek, nie jest Panem, ale odgrywa jedynie rolę przedstawiciela, który ma usłużyć zanurzanemu. Istnieje wszakże określony porządek, którego dobrze jest przestrzegać, jak w przypadku wszystkich spraw dotyczących zboru [ekklesia]. Wskazuje on, że najbardziej odpowiednimi do tej usługi osobami byliby wybrani starsi.
WŁAŚCIWE SŁOWA
Pismo Święte nie podaje szczególnej formuły słownej na tę okazję, gdyż jak widzimy, słowa mają tu drugorzędne znaczenie.