6 tom paruzyjny – wykład XIV – str. 590
Różnorodne ziemskie obowiązki Nowego Stworzenia
gdy dowiedział się, że na zewnątrz czekają Jego matka i bracia: „Któraż jest matka moja? i którzy są bracia moi? (…) Ktobykolwiek czynił wolę Ojca mojego, który jest w niebiesiech, ten jest bratem moim i siostrą, i matką” – Mat. 12:47‑50.
Zgodnie z tym Boskim wzorem powinniśmy zatem oczekiwać, że nasze uczucia i zainteresowania będą skierowane najbardziej w stronę współczłonków „ciała Chrystusowego”, współtowarzyszy w Nowym Stworzeniu. Nie oznacza to bynajmniej zniesienia najsurowszych zasad postępowania pomiędzy osobami różnej płci w obrębie Nowego Stworzenia. Nie wynika stąd także, że można byłoby zaniedbywać niewierzącego męża czy żonę na korzyść braterskiej społeczności. Przeciwnie, obowiązkiem względem współmałżonka jest dbałość o jego wygodę, przywileje i dotrzymywanie mu towarzystwa. Nie oznacza to jednak poddawania się tyranii, która nie pozwalałaby na dostosowanie się do Boskiego przykazania: „Nie opuszczając społecznego zgromadzenia naszego (…), a to tym więcej, im więcej widzicie, iż się on dzień przybliża” – Hebr. 10:25.
„WSZYSTKICH CZCIJCIE”
„(Bądźcież) jako wolni, a nie jako ci, którzy wolność zasłoną złości mają, ale jako słudzy Boży. Wszystkich czcijcie, braterstwo miłujcie, Boga się bójcie, króla w uczciwości miejcie.” „Oddawajcież tedy każdemu, cobyście powinni: komu podatek, temu podatek, komu cło, temu cło, komu bojaźń [szacunek], temu bojaźń; komu cześć, temu cześć. Nikomu nic winni nie bądźcie, tylko abyście się społecznie miłowali” – 1 Piotra 2:16‑17; Rzym. 13:7‑8.
Nowe Stworzenie, wolne od ducha rywalizacji i ambicji wynikających z cielesnych dążeń oraz powodowane hojnymi i szlachetnymi pobudkami ducha świętego, nie znajdzie się w sytuacji, w której pycha i skłonność do zawistnego współzawodnictwa utrudniałyby mu docenienie uczuciowych i umysłowych zalet u innych. Z zadowoleniem powinno w pełni i bez zastrzeżeń uznawać ziemskie prawa i roszczenia innych, wyrzekłszy się swoich własnych praw i roszczeń ziemskiego rodzaju na korzyść dóbr duchowych, niebiańskich.