6 tom paruzyjny – wykład XIII – str. 526
Rodzicielskie obowiązki Nowego Stworzenia
a przez to utrzymanie ładu i błogosławieństwa w domu dla dobra zarówno posłusznych, jak i karconych dzieci, w nadziei pobłogosławienia ich przez takie środki i osiągnięcia pełnej zgody.
Nie trzeba chyba napominać Nowych Stworzeń, by nie używały w stosunku do dzieci ostrych, pełnych złości słów. Wiedzą bowiem, że takie wyrażenia są niestosowne w każdej sytuacji. Wręcz przeciwnie, ich mowa „zawsze będzie przyjemna” [Kol. 4:6], przepełniona miłością i uprzejmością, nawet podczas strofowania. Nie trzeba również pouczać Nowego Stworzenia o niestosowności pochopnego uderzenia, które może wyrządzić dziecku krzywdę nie tylko w sensie fizycznym – na przykład spowodować trwałe uszkodzenie słuchu – lecz także zranić jego uczucia, wzbudzić strach przed rodzicami zamiast miłości, na której jedynie należy budować posłuszeństwo i porządek domowy. Ponadto pochopne uderzenie lub ostra uwaga byłyby same w sobie niewłaściwe, świadczyłyby o złym usposobieniu rodzica, niesprzyjającym podejmowaniu słusznych, sprawiedliwych decyzji w danej sprawie, zgodnych z prawem miłości. Dla własnego dobra i samodyscypliny oraz dla dobra dziecka rodzice nie powinni nigdy wymierzać kary, jeśli nie została ona wystarczająco rozważona oraz spokojnie i trzeźwo oceniona, by nie była większa, lecz mniejsza od tej, której słusznie domagałaby się sprawiedliwość. Dla własnego dobra powinni też zadbać o to, by dziecko w pełni rozumiało sytuację, konieczność utrzymania porządku w domu, tak aby domowe szczęście nieustannie przynosiło błogosławieństwo wszystkim jego mieszkańcom. Dziecko musi też w pełni rozumieć, że rodzice nie pałają do niego gniewem, złością czy nienawiścią, lecz czują jedynie sympatię i miłość oraz pragną jego dobra.
Ziemscy rodzice mogą dążyć do takiej kontroli, brak im jednak ważnego czynnika pomocnego w jej sprawowaniu. Ponieważ nie oddali się zupełnie pod władzę Ojca i Jego Słowa, nie mogą się powoływać, jak czynią to Nowe Stworzenia, na swoją własną