6 tom paruzyjny – wykład XV – str. 637
Wrogowie i zasadzki Nowego Stworzenia
więc jakiekolwiek uciekanie od jej skutków byłoby „schranianiem się”. „A jeśliby się kto schraniał, nie kocha się w nim dusza moja” (Hebr. 10:38; Mat. 26:53).
Rzecz ma się dokładnie tak samo z Kościołem, gdyż naśladujemy swego Wodza. Uciekanie się do Boskiej pomocy dla naszych śmiertelnych ciał, które poświęciliśmy na śmierć, byłoby zaprzeczeniem naszego przymierza, zgodnie z którym oddaliśmy wszystkie nasze ziemskie korzyści i ludzkie prawa (do przywilejów restytucyjnych zakupionych przez drogocenną krew) w zamian za przywileje ubiegania się jako Nowe Stworzenie o najwyższą nagrodę „chwały, czci i nieśmiertelności”. Domaganie się zwrotu tego, co poświęciliśmy, wskazuje na pragnienie wycofania ofiary, odwołania przymierza i rezygnacji z naszego dziedzictwa jako Nowych Stworzeń. Taki pogląd na modlitwę o ziemskie rzeczy może być dla niektórych nowy, a dla innych nawet szokujący, kiedy pomyślą, że nieświadomie tak właśnie czynili i że Bóg wysłuchał ich modlitwy. Czy to może oznaczać, że zostali zdyskwalifikowani w biegu o nagrodę? Nie sądzimy. Wierzymy, że tak, jak cieleśni rodzice długo znoszą swoje nieświadome małe dziecko, tak Pan jest cierpliwy względem swego ludu, wybaczając jego niezamierzone błędy i zwracając większą uwagę na intencje niż na same słowa. I jak rodzic może spełnić niestosowną prośbę dziecka, wierzymy, że i Pan często okazuje, iż ocenia wiarę swego ludu, choć jest niewłaściwie używana. Ale w miarę wzrostu w łasce i w znajomości rzecz ma się inaczej. Wtedy może to być grzechem i grozić odjęciem Boskiej łaski – odrzuceniem przymierza.
MODLITWA WIARY UZDROWI CHOREGO
JAK. 5:14‑16
Powyższy fragment oraz zapis w Ewangelii Marka 16:17‑18 są traktowane jako dowody wykazujące, że Bożym zamiarem jest, aby Nowe Stworzenie polegało na Boskiej mocy w uzdrawianiu chorób. Łatwo zbyć argument z Ew. Marka: nie ma tego fragmentu w najstarszych greckich manuskryptach, więc trzeba go traktować jako dodatek mniej więcej z V w. n.e.