WYKŁAD XVII

DZIEDZICTWO NOWEGO STWORZENIA
PRZY ZMARTWYCHWSTANIU

OCZY I USZY WIARY MUSZĄ BYC ĆWICZONE, BY WYRAŹNIE DOCENIAĆ DUCHOWE RZE­CZY – „JAKO W ADAMIE WSZYSCY UMIERAJĄ, TAK I W CHRYSTUSIE WSZYSCY OŻY­WIENI BĘDĄ” – PÓŹNIEJSZE ZMARTWYCHWSTANIE DO ŻYCIA – ANASTASIS – PONOWNE POWSTANIE, CZYLI ZMARTWYCHWSTANIE – NIE SĄD CZY PROCES ZA DAWNE GRZECHY, LECZ NOWA PRÓBA ŻYCIA – „UZNANI ZA GODNYCH (…) ZMARTWYCHWSTANIA” – KARA ZA GRZECHY TEGO ŻYCIA – „GRZECHY NIEKTÓRYCH LUDZI (…) UPRZEDZAJĄ NA SĄD” – „TAKCI BĘDZIE I [GŁÓWNE] POWSTANIE [SZCZEGÓLNYCH] UMARŁYCH” – „ALE SIĘ JESZCZE NIE OBJAWIŁO, CZYM BĘDZIEMY” – „PODOBNI MU BĘDZIEMY”.

      Zrozumienie jakichkolwiek szczegółów dotyczących wspaniałości i chwały przyszłego dziedzictwa Nowych Stworzeń jest dla nich możliwe tylko w takim stopniu, w jakim ich oczy i uszy wiary ćwiczone są przez Boże Słowo. Jako ludzie cieleśni, nie mogą nawet zacząć doceniać tych rzeczy. Nie są też w stanie ich pojąć, zanim nie uczynią pełnego poświęcenia i nie otrzymają ducha świętego jako zadatku przyszłości. Póki to nie nastąpi, ich wiedza o przyszłości, nawet jeśli już przyszli do społeczności z Bogiem przez wiarę i usprawiedliwienie, jest podobna do tej, jaką mieli Lewici, którzy będąc uznanymi wyznawcami i sługami Przybytku, nie mieli jednak prawa wchodzić do środka i ofiarować kadzidła na złotym ołtarzu ani nawet podziwiać jego wspaniałości. Wszystko, cokolwiek Lewici wiedzieli o chwale Miejsca Świętego, o świeczniku i jego świetle, o stole z chlebami pokładnymi, o złotym ołtarzu i kadzidle – było im wiadome jedynie na podstawie przekazów poświęconych kapłanów, bo tylko oni mieli tam wstęp.

      Zwracając się do Królewskiego Kapłaństwa, Nowego Stworzenia, Apostoł wskazuje, że nawet jeśli osiągnie ono pełnię łaski, znajomości, wiary i duchowego wzroku, to w obecnym życiu nie będzie w stanie całkowicie jasno pojąć przyszłych rzeczy,

poprzednia strona – następna strona