6 tom paruzyjny – wykład XVII – str. 700
Dziedzictwo Nowego Stworzenia przy zmartwychwstaniu
ale powszechnie zwanych żywymi. Choć nie będą w grobach, będą z Boskiego punktu widzenia martwi i od nich rozpoczną się od razu przywracające życie procesy restytucyjne. Działanie Królestwa Pana na świecie, rządzące nim według praw sprawiedliwości i miłości, będzie dla nich wtedy wyraźne. Znajomość Pańska napełni całą ziemię dla ich oświecenia. Będą wtedy mieli pełną możliwość wybrania sprawiedliwości, posłuszeństwa i wiecznego życia albo niesprawiedliwości, nieposłuszeństwa i wtórej śmierci. Tylko ci, którzy wybiorą życie przez posłuszeństwo głosowi Syna Człowieczego i zechcą dostosować się do wymagań Królestwa koniecznych do ich podźwignięcia, będą mogli kiedyś osiągnąć pełną restytucję, pełną doskonałość, życie.
Kiedy ta grupa rozpocznie swą drogę do życia, wtedy stopniowo ludzie pozostający w wielkim więzieniu śmierci, w grobie, będą powoływani do życia, wzbudzani na dokładnie tych samych zasadach. Gdy świat przygotuje się do ich przyjęcia, z grobu będzie wychodzić coraz więcej i więcej ludzi, by cieszyć się tymi błogosławionymi możliwościami restytucji i zmartwychwstania, przygotowanymi dla nich z łaski Bożej przez odkupienie, które jest w Jezusie Chrystusie, Panu naszym. Każdy będzie jednak musiał przejść tę samą próbę: „Każda dusza, która by nie słuchała [nie okazała posłuszeństwa względem] tego proroka [Chrystusa], będzie wygładzona z ludu [we wtórej śmierci – ‘nie ujrzy żywota’]”. Natomiast każdy, kto usłucha proroka, będzie stopniowo podnoszony ze stanu śmierci, aż w Chrystusie – będąc Mu całkowicie poddanym – osiągnie życie w jego najszerszym wymiarze i w całej pełni.
Ktoś mógłby zapytać, czy nie będzie konieczne, aby każdy członek rodzaju ludzkiego znalazł się najpierw w grobie, zanim doświadczy mocy zmartwychwstania. Otóż konieczne jest to dla wszystkich, którzy będą mieli udział w „pierwszym zmartwychwstaniu”; muszą oni umrzeć śmiercią fizyczną, zanim będą mogli uczestniczyć w błogosławieństwach tego zmartwychwstania, ponieważ przymierze i obietnica Pańska głosiły: „Bądź wierny aż do śmierci,