1 tom paruzyjny – wykład X – str. 173
WYKŁAD X
NATURY LUDZKA I DUCHOWA SĄ ODRĘBNE I RÓŻNE
POWSZECHNE BŁĘDNE ZROZUMIENIE – NATURA ZIEMSKA, CZYLI LUDZKA, I NIEBIAŃSKA, CZYLI DUCHOWA – ZIEMSKA CHWAŁA I NIEBIAŃSKA CHWAŁA – ŚWIADECTWO BIBLII O ISTOTACH DUCHOWYCH – ŚMIERTELNOŚĆ I NIEŚMIERTELNOŚĆ – CZY ŚMIERTELNE ISTOTY MOGĄ ŻYĆ WIECZNIE? – SPRAWIEDLIWOŚĆ W OBDARZANIU WZGLĘDAMI – ZBADANIE DOMNIEMANEJ ZASADY – RÓŻNORODNOŚĆ W DOSKONAŁOŚCI – NADRZĘDNE PRAWA BOSKIE – PLAN BOGA DOTYCZĄCY CZŁOWIEKA W PEŁNI ZADOWALAJĄCY – WYBÓR CIAŁA CHRYSTUSOWEGO – W JAKI SPOSÓB DOKONA SIĘ PRZEMIANA JEGO NATURY?
Z powodu niezrozumienia Planu Bożego, który przewiduje restytucję całej ludzkości, czyli przywrócenie jej do poprzedniego stanu – ludzkiej doskonałości w Edenie – w którym to planie Kościół chrześcijański stanowi wyjątek, gdyż ma on doznać przemiany z natury ludzkiej do duchowej, większość chrześcijan przypuszcza, że nikt nie będzie zbawiony, z wyjątkiem tych, którzy osiągną naturę duchową. Jednak Pismo Święte, oferując obietnice życia, błogosławieństw i restytucji dla wszystkich narodów ziemi, możliwość przemiany do natury duchowej daje i obiecuje tylko Kościołowi wybranemu w ciągu Wieku Ewangelii. Nie ma w Biblii ani jednego fragmentu, który stwarzałby takie nadzieje dla kogokolwiek innego.
Jeśli rzesze ludzkie mają zostać wybawione ze stanu degradacji, słabości, bólu, nędzy i śmierci będących wynikiem grzechu i przywrócone do stanu ludzkiej doskonałości, jaką człowiek miał przed upadkiem, to ich wybawienie z tego upadku będzie tak samo rzeczywiste i całkowite jak tych, którzy uczestnicząc w „Wysokim Powołaniu” podczas Wieku Ewangelii, stają się „uczestnikami boskiej natury”.