1 tom paruzyjny – wykład X – str. 195
Natury ludzka i duchowa są odrębne i różne
Wybierając Maluczkie Stadko Bóg przeprowadza ogólne powołanie – „wielu jest powołanych”. Nie wszyscy są powołani. Powołanie w czasie misji naszego Pana ograniczało się do Izraela według ciała, ale obecnie słudzy Boży mają nakłaniać, namawiać (ale nie zmuszać) wszystkich spotykanych ludzi (Łuk. 14:23) do wzięcia udziału w tej szczególnej uczcie łaski. Jednak nie wszyscy z tych, którzy usłyszą zaproszenie i przychodzą, są godni. Zostały przygotowane szaty weselne (przypisana sprawiedliwość Chrystusa), ale niektórzy nie chcą ich założyć, muszą więc być odrzuceni. I nawet spomiędzy tych, którzy zakładają szaty usprawiedliwienia, dostępują zaszczytu spłodzenia do duchowej natury, nie wszyscy uczynią swe powołanie i wybranie pewnym przez wierne trwanie w przymierzu. O tych, którzy okazali się godni pojawienia się z Barankiem w chwale mówi Księga Objawienia: „powołani i wybrani, i wierni” (14:1; 17:14 BG).
To powołanie jest prawdziwe. Decyzja Boga w sprawie wyboru i wywyższenia Kościoła jest niezmienna, lecz przynależność do tej wybranej klasy jest warunkowa. Wszyscy, którzy chcieliby uczestniczyć w przeznaczonych zaszczytach, muszą spełnić warunki powołania. „Tak długo, jak jeszcze obietnica wejścia do spoczynku jego trwa, żyjmy w bojaźni, aby nikt z was nie okazał się opieszały” (Hebr. 4:1 NTK). Wielka łaska nie zależy od tego, kto chce ani od tego, kto się ubiega, ale jest dla tego, kto chce i dla tego, kto się ubiega, gdy zostaje powołany.
Wierzymy, iż jasno dowiedliśmy Bożego absolutnego prawa i zamiaru czynienia ze swoją własnością tego, co zechce. Zwracamy uwagę na fakt, że zasada, według której Bóg obdarza swoimi łaskami, to zasada powszechnego dobra wszystkich.
Natury ludzka i duchowa są odrębne i różne; połączenie dwóch natur nie jest zamierzone przez Boga, gdyż stanowiłoby niedoskonałość; przemiana z jednej natury w drugą nie jest zasadą, ale wyjątkiem jedynie w wypadku CHRYSTUSA. Gdy uznamy te rzeczy za fakty dowiedzione w oparciu o autorytet Pisma Świętego,