1 tom paruzyjny – wykład XII – str. 229
Objaśnienie wykresu przedstawiającego Plan Wieków
(na poziomie R) są nieprzyjaciółmi Boga – „wrogo usposobionymi, a uczynki ich są złe”.
Ludzkość po potopie, przedstawiona w figurze d, znajdowała się na poziomie R – w stanie nieprzyjaźni i nadal tam pozostaje, dopóki Kościół Wieku Ewangelii nie zostanie wybrany i nie zacznie się Wiek Tysiąclecia.
„Izraelici według ciała”, oczyszczani podczas Wieku Żydowskiego przez figuralne ofiary z wołów i kozłów (nie rzeczywiście, ale figuralnie gdyż „zakon niczego nie przywiódł do doskonałości” – Hebr. 7:19 NB), byli figuralnie usprawiedliwieni, dlatego znajdują się oni (e) na poziomie P, poziomie figuralnego usprawiedliwienia, które trwało od nadania Zakonu na górze Synaj, aż do czasu, gdy Jezus położył kres Zakonowi, przybiwszy go do krzyża. Tam zakończyło się figuralne usprawiedliwienie, kiedy ustanowione zostały „ofiary lepsze” niż żydowskie figury, ofiary, które rzeczywiście „gładzą grzech świata”, mogąc „tych, którzy do nich przystępują – [istotnie] doskonałymi uczynić” – Hebr. 10:1 BG.
Figura f przedstawia ogień prób i ucisku, przez jaki przeszli Izraelici według ciała, gdy Jezus był na ziemi, przesiewając ich i wyprowadzając z nominalnego kościoła Pszenicę – „prawdziwych Izraelitów”, a szczególnie okres, gdy po oddzieleniu Pszenicy, „plewy spalił [odrzuconą część tego systemu] w ogniu nieugaszonym”. Był to czas ucisku, wobec którego byli bezsilni, nie mogli go oddalić. Por. Łuk. 3:17, 21, 22; 1Tes. 2:16.
Jezus w wieku trzydziestu lat był doskonałym, dojrzałym człowiekiem (g). Opuściwszy chwałę duchowego stanu stał się człowiekiem w tym celu, by (z łaski Bożej) mógł doznać śmierci za każdego człowieka. Sprawiedliwość prawa Bożego jest absolutna: oko za oko, ząb za ząb, życie za życie. Zaistniała konieczność, by doskonały człowiek umarł za ludzkość, ponieważ wymogi sprawiedliwości nie mogły być w inny sposób spełnione. Śmierć anioła nie znaczyłaby więcej dla zapłacenia kary i uwolnienia człowieka niż „śmierć wołów i kozłów”, „które nigdy grzechów zgładzić nie mogą”. Dlatego Ten, który jest nazwany „początkiem stworzenia Bożego”, stał się człowiekiem,