1 tom paruzyjny – wykład XI – str. 211
Trzy drogi: szeroka, wąska, gościeniec
Dowiadujemy się też, że Jahwe, który pierwotnie sam posiadał nieśmiertelność, wielce wywyższył swego Syna, naszego Pana Jezusa do tej samej nieśmiertelnej natury. Dlatego jest On teraz dokładnym obrazem osoby swego Ojca (Hebr. 1:3). I ponownie czytamy: „Jak bowiem Ojciec ma ŻYWOT SAM W SOBIE [Jest to Boska definicja „nieśmiertelności” – życia w samym sobie – życia nie czerpanego z innych źródeł ani zależnego od okoliczności, lecz niezależnego, wrodzonego], tak dał i Synowi, by miał ŻYWOT SAM W SOBIE” (Jan 5:26 NB). A zatem od zmartwychwstania Pana Jezusa dwie istoty są nieśmiertelne. Taka sama propozycja została uczyniona Oblubienicy Baranka wybieranej w Wieku Ewangelii – jak wielce zdumiewająca to łaska. Jednak nie wszyscy z tego licznego grona, które z imienia należy do Kościoła, zyskają tę wielką nagrodę. Otrzyma ją jedynie „Maluczkie Stadko” zwycięzców, biegnących tak, by ją otrzymać, i postępujących ściśle śladami Mistrza. Będą to ci, którzy, jak On, chodzą wąską drogą ofiary aż do śmierci. Gdy się narodzą w zmartwychwstaniu, będą mieli boską naturę i kształt. Ta nieśmiertelność, czyli niezależna, istniejąca sama przez się boska natura, jest owym życiem, do którego wiedzie wąska droga.
Członkowie tej klasy nie powstaną z grobów jako istoty ludzkie. Apostoł bowiem zapewnia nas, że chociaż do grobów były „wsiane” ich naturalne ciała, powstaną w ciałach duchowych. Wszyscy będą „przemienieni” i choć kiedyś byli obrazem ziemskiej, ludzkiej natury, po zmartwychwstaniu będą obrazem niebiańskiej natury, „ale się jeszcze nie objawiło czym będziemy” – jakie jest duchowe ciało, „lecz wiemy, iż gdy się on objawi, będziemy do niego podobni” i będziemy uczestniczyć w chwale, „która się ma objawić” – 1Jana 3:2 NB; Kol. 1:27; 2Kor. 4:17; Jan 17:22; 1Piotra 5:10; 2Tes. 2:14.
Wysokie Powołanie do zmiany natury jest ograniczone wyłącznie do Wieku Ewangelii, jest ono też jedynym powołaniem oferowanym w tym wieku. A zatem, w myśl słów Pana zacytowanych