Powrót naszego Pana – str. 16
będzie miała miejsce w czasie – parousia – obecności naszego Pana i przed Jego objawieniem się czyli epifanią. Chrystus jest głównym Żniwiarzem, a wszyscy poddani Mu żniwiarze pracują pod Jego kierownictwem i nadzorem, aby każde źródło symbolicznej pszenicy było zgromadzone do symbolicznego gumna, przez zmartwychwstanie i „przemianę”.
Prawda jako sierp miała być narzędziem separacyjnym. A gdy zbiór, „pszenicy” się skończy, gdy będzie zebrana do chwały niebiańskiej natury, wtedy nastąpi „ogień”, czas wielkiego ucisku przepowiedziany przez proroków i naszego Pana, który jako symboliczny ogień spali wszystek „kąkol”. Tak, że później nikt ze świata, owładnięty duchem jego nie będzie się fałszywie mianował chrześcijaninem.
Przypowieści o grzywnach i talentach przedstawiają ten sam okres czasu. W obydwóch nasz Pan jest przedstawiony jako gospodarz i królewicz, który pojechał w daleką krainę, by posiadł królewską moc i władzę a następnie aby powrócił i tej władzy używał. Przy odejściu zostawił sługom swoim różne bogactwa, łaski i przywileje „każdemu według zdolności jego” i rzekł do nich: „Handlujcie aż przyjdę”. Powrót człowieka zacnego rodu, niewątpliwie reprezentuje wtóre przyjście Pana naszego i Mistrza. Teraz zauważcie działalność Króla przy Jego powrocie, jak to pokazano w przypowieści. Nie rozpoczyna on od świata czyli zbuntowanych, którzy nie chcieli aby nad nimi panował; lecz najpierw zwołuje sługi i liczy się z nimi, odsuwa niektórych dla ich niewierności a drugich przyjmuje do uczestnictwa w Królestwie, które natychmiast ustanawia.