WYKŁAD VI

WIELKI JUBILEUSZ ZIEMI

„CZASY NAPRAWIENIA WSZYSTKICH RZECZY” PRZEPOWIEDZIANE PRZEZ MOJŻESZA – WSKAZANIE DATY ICH POCZĄTKU – NIE MOGĄ SIĘ ONE ZACZĄĆ PRZED PRZYJŚCIEM WIELKIEGO ODKUPICIELA – DOWODY Z ZAKONU – POTWIERDZENIE W ŚWIADECTWIE PROROKÓW – LOGICZNE WNIOSKI Z TYCH ŚWIADECTW, ROZPATRYWANYCH ODDZIELNIE I ŁĄCZNIE – ZGODNOŚĆ OBECNYCH WSKAZÓWEK.

      „Zaprawdę bowiem powiadam wam: Aż przeminie niebo i ziemia, jedna jota albo kreska nie przeminie z zakonu, ażby się wszystko stało” – Mat. 5:18.

      Jedynie wtedy, gdy uznamy obrazowość postępowania Boga z Izraelem, możemy właściwie docenić wspaniałą historię tego narodu. Możemy też zrozumieć, dlaczego jego historia, w odróżnieniu od innych narodów, została tak szczególnie opisana przez proroków i przez pisarzy Nowego Testamentu. Właśnie ten naród, jak dowodzą pisarze Nowego Testamentu, Bóg wykorzystał do przekazania imponującej ilustracji swoich planów związanych tak z Kościołem, jak i ze światem. Służba w Przybytku, tak szczegółowo określona w danym przez Boga Prawie, wraz z krwią zwierząt i ze wszystkimi zarządzeniami, uroczystościami i świętami, sabatami i ceremo­niami – wszystko to stanowiło obrazy wskazujące na rzeczy większe, wyższe i wspanialsze od tych cieni. Apostoł Paweł zapewnia nas, że ich wypełnienie przyniesie błogosławieństwo dla rodzaju ludzkiego, kiedy mówi, że Zakon był cieniem „przyszłych DÓBR” (Hebr. 10:1; 8:5; Kol. 2:17). Nasz Pan z kolei w zacytowanym powyżej wersecie potwierdza, że wszystkie przepowiedziane dobre rzeczy na pewno się wypełnią.

      Rozważając obrazy powinniśmy jednak starannie unikać błędu popełnianego przez wielu sumiennych skądinąd czytelników: widzą oni, <str. 174> że w Piśmie Świętym są pewne znaczące obrazy

poprzednia strona – następna strona