2 tom paruzyjny – wykład IX – str. 281
Człowiek grzechu – Antychryst
Oszustwo to jest tym trudniejsze do odkrycia, że jego plan rodził się bardzo powoli, a realizowany był jeszcze wolniej. Ciągnęło się to wiekami, a przecież ambicje te działały potajemnie już za czasów św. Pawła. Był to powolny proces dodawania błędu do błędu, poszerzania w miarę upływu czasu ambitnych deklaracji jednego człowieka przez ambicję jego następców. I tak Szatan podstępnie sadził i podlewał ziarno błędu, doprowadzając do powstania największego i najbardziej wpływowego systemu w całej historii ludzkości – systemu Antychrysta.
Słowo „Antychryst” ma dwojakie znaczenie. Pierwsze z nich brzmi: przeciwko Chrystusowi (tj. w opozycji do Chrystusa), zaś drugie – zamiast Chrystusa (tj. imitacja Chrystusa). W pierwszym znaczeniu słowo to ma ogólny sens i może odnosić się do wszystkich wrogów sprzeciwiających się Chrystusowi. W tym sensie Saul (później nazwany Pawłem), każdy Żyd, muzułmanin, pogański cesarz i lud Rzymu byli antychrystami – przeciwnikami Chrystusa (Dz.Ap. 9:4). Jednakże Pismo Święte nie używa imienia Antychryst w takim znaczeniu. Pomija ono wszystkich tego typu wrogów i stosuje pojęcie Antychryst w drugim z podanych znaczeń – przeciwko, ale w znaczeniu podszywania się, imitacji, zajmowania miejsca prawdziwego Chrystusa. Jan wyraża to w następujący sposób: „A jakoście słyszeli, że [ów] antychryst przyjść ma, i teraz wiele antychrystów powstało” – 1Jana 2:18,19. [Język grecki rozgranicza owego jednego szczególnego Antychrysta i wielu pomniejszych.] Dalszy komentarz św. Jana dowodzi, że nie miał on na myśli wszystkich oponentów Chrystusa i Kościoła, ale pewną grupę, która wyznając swą przynależność do Ciała Chrystusowego – Kościoła, porzuciła fundamentalną zasadę Prawdy. Dlatego też nie tylko przekręcała ona Prawdę, ale w oczach świata zajmowała miejsce Chrystusa, nosząc Jego imię. W taki sposób udawała ona prawdziwych świętych. Św. Jan mówi o nich: „Z nas wyszli, ale nie byli z nas” – oni nie są naszymi przedstawicielami, choćby nawet oszukiwali samych siebie i świat pod tym względem. W tym samym liście św. Jan oświadcza,