2 tom paruzyjny – wykład VIII – str. 263
Eliasz miał przyjść pierwej
Ich zachowanie zostanie jednak źle ocenione, a ich wysiłki zmierzające do właściwego określenia panującego stanu rzeczy i do wskazania środka zaradczego zostaną powstrzymane przez tych, którzy nie rozumiejąc celu tych wszystkich działań, nie będą w stanie pojąć Boskiego planu, gdyż dla nich najważniejsze są ich własne plany, własne pomysły i samowola. Gdy zostaną podjęte środki przymusu, represji i restrykcji, obejmą one prawdopodobnie nie tylko organizacje robotnicze i publikacje, które stają w obronie ich słusznych i niesłusznych roszczeń, ale także i inne wydawnictwa, które głoszą plan Boży, wskazują na istotne przyczyny konfliktu i jedynie słuszne środki, które mogłyby powstrzymać wielkie uciśnienie narodów. Owszem, wydaje się, że nie jest już odległy czas, kiedy takie represyjne środki zostaną wykorzystane przeciwko każdej próbie głoszenia dobrej nowiny nadchodzącego Królestwa, a wszystko to będzie uczynione pod pretekstem obrony interesu społecznego i wymagań dobra publicznego.
Tak wykona się przepowiednia Psalmu 2 i to prawdopodobnie w znacznie bardziej przykry sposób niż można by sobie to obecnie wyobrazić. Proroctwo to wypełniło się już częściowo w zastosowaniu do Głowy ciała (Dz.Ap. 4:25-29).
Potrzeba ograniczenia wolności w zakresie polityczno-społecznym zostanie prawdopodobnie zastosowana również w stosunku do wolności wypowiadania się na tematy religijne, która w rzeczywistości stanowi podstawę wszelkich swobód. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby „silny rząd” – monarchia, zastąpił pewnego dnia obecną Wielką Republikę. Jest też całkiem prawdopodobne, że uzna się za celowe wprowadzenie wspólnych, jednolitych przekonań religijnych, a wszelkie nauczanie innych przekonań będzie traktowane jako wykroczenie o charakterze politycznym. Prześladowanie tego typu stanowiłoby kolejną równoległość pomiędzy końcem, czyli żniwem obecnego wieku, a żniwem Wieku Żydowskiego (Dz.Ap. 4:10-13,23-30; 5:29-41; 11:19). Nadałoby to ponadto głębszego znaczenia słowom apostołów Pawła i Jana (2Tym. 4:3; Obj. 13:17) oraz symbolicznym ilustracjom zakończenia