Powrót naszego Pana – str. 15
i widziane oczyma wiary. „Albowiem jako za dni onych przed potopem jedli i pili i ożeniali się, a nie spostrzegli się, tak będzie i obecność (parousia) Syna Człowieczego; świat będzie się zajmował zwykłymi sprawami codziennego życia, nic nie wiedząc o obecności Chrystusa. Lecz dlaczego taką ma być obecność Chrystusa? Co za zadanie miał spełnić podczas Swej obecności poprzedzającej Jego Epifanię, czyli objawienie Swej obecności światu?
Dzieło naszego Pana jest jasno wyrażone w różnych Jego przypowieściach w tym celu, aby czuwający mogli wiedzieć i nie pozostawali w ciemności. Przypowieść o pszenicy i kąkolu wskazuje na okres (obecność), przedstawiający Epifanię i nazywa go „żniwami” Wieku Ewangelii. Syn Człowieczy posiał dobre nasienie, a słudzy Jego w ślad za Nim postępowali przez cały ciąg Wieku Ewangelii, którego koniec nastąpi wtedy, kiedy cały zasiew pszenicy dojrzeje i żniwo będzie dokonane. Przypowieść ta pokazuje rozdział dwóch klas, które stanowią kościół nominalny w czasie „żniw”. Trzeba zauważyć, że rola pszeniczna nie stanowi całego świata, lecz jedynie część jego zwaną — Chrześcijaństwem; reszta która stanowi większą część, jeszcze nie jest posianą. Przypowieść odnosi się do roli pszenicznej a w szczególności do pszenicy. O kąkolu (fałszywych chrześcijanach) jest traktowane tylko pobieżnie. Kąkol zagłusza pszenicę i niszczy ją, jednak Mistrz będzie miał obfite żniwo. „Albowiem wszystkie zamysły Pańskie będą wykonane”.
Rozdzielanie pszenicy od kąkolu i zgromadzenie pszenicy do niebiańskiego gumna, czyli duchowego stanu, albo natury poprzedzi oczyszczenie roli pszenicznej z symbolicznego kąkolu przez symboliczny ogień, a cała działalność żniwa