Powrót naszego Pana – str. 31
system liczenia przez mnożenie; zatem Jubileusz Jubileuszowy czyli pięćdziesiąt razy po pięćdziesiąt lat (2500 lat) stanowi okres wielkiego Jubileuszu a ten zaczął się liczyć, kiedy Izrael według ciała obchodził swój ostatni figuralny Jubileusz. Znajdujemy również tam, że ich dziewiętnasty jubileusz był ostatnim, który obchodzono na 626 lat przed Chrystusem. Jubileusz był częścią Zakonu, którego kreska ani jota nie może przeminąć bez wypełnienia się, dlatego musi się wypełnić i to co on figurował. Mierząc Wielki Jubileusz czyli 2500 lat od czasu, kiedy ostatni figuralny jubileusz był obchodzony na 626 lat przed Chrystusem, znajdujemy, że wypełnienie się pozafiguralnego Jubileuszu czyli Wielkiego Jubileuszu, powinno się było zacząć w Październiku 1874 r. Tak więc biorąc 625 lat przed Chrystusem i 1875 lat, po Chrystusie stanowi 2520 lat licząc w to i rok Jubileuszowy, przeto w Październiku z końcem roku 1873 według żydowskiego obrządku przypada prawdziwy Jubileusz, nie jeden rok, jak to było poprzednio, lecz 1000 lat.
Pilni badacze zauważą zgodność dat i cechę wydarzeń spodziewanych, co w naszych poprzednich badaniach, 1 i 2 pokazały nam tę samą datę, to jest, że Październik 1874 był czasem podgotówki do „Żniw” Wieku Ewangelii i właściwym czasem na obecność Chrystusa jako Głównego Żniwiarza. Dla wzmocnienia i połączenia proroctwa Jubileuszowego z innymi, można przytoczyć to, co był powiedział Piotr w Dz.Ap. 3:21, a mianowicie, iż nasz Pan, przy wtórem swoim przyjściu, musi być obecny na początku czasów naprawienia wszystkich rzeczy a te czasy naprawienia, były czasami Jubileuszowymi czyli figurą żydowskich Jubileuszy. Tym sposobem mamy dwa proste, jasne i bardzo ważne dowody Pisma Św., które pokazują,