Powrót naszego Pana – str. 6
Chrystusa i powstanie z umarłych, stojące tui przy nauce o odkupieniu, jako najważniejsze w Piśmie Św. a jednak pomimo tego zaniedbali tak ważną naukę dla swych sporów w stosunku do mało znaczących dogmatów.
Czuwanie nasze odnosi się do wtórego przyjścia Tego, który nas wykupił i powiedział: „Gdy odejdę, przyjdę zasię i wezmę was do Siebie”. Czuwanie ma być połączone z wiarą, że wtóre przyjście naszego Pana będzie w majestacie i chwale Ojcowskiej, jako Króla królów i Pana panów. Czuwanie zawiera w sobie nie tylko myśl o wtórej obecności Chrystusa, ale także przywiązane doń następstwa wpływu obecnego Króla. Przyjście Króla także znaczy przyjście Królestwa o które uczył nas modlić się: „Przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi”. Przyjście Króla i ustanowienie Jego Królestwa, znaczy wypełnienie długo oczekiwanej obietnicy, danej nasieniu Abrahama, onej obietnicy, której cielesny Izrael okazał się niegodnym; obietnicy, dla której Bóg przez przeciąg Wieku Ewangelii wybierał lud Imieniowi Swemu, który by był współdziedzicem Syna Jego i wykonawcą Boskich rozporządzeń; obietnicy, która, aczkolwiek jest prawdziwą, dotąd jeszcze się nie spełniła, która brzmi: „Błogosławione będą w nasieniu twoim wszystkie narody ziemi”.
Czuwać, znaczy spodziewać się i oczekiwać. To, czego się spodziewamy, Apostoł nazywa: „Błogosławioną nadzieją i objawieniem chwały Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa”, który uczyni swój Kościół, takim, abyśmy (kiedy przemienieni) byli Mu podobni, i ujrzeli Go, tak, jako i On jest, mieli udział w wielkiej Jego chwale i razem z Nim sprowadzili na świat w Tysiącleciu obiecane błogosławieństwa.