Powrót naszego Pana – str. 75
przyjmę więcej wdzięcznej wonności waszej. I spustoszę ziemię, że się nad nią zdumieją nieprzyjaciele wasi, mieszkając w niej” — 3Moj. 26:31, 32.
Wszyscy muszą przyznać, że zabranie pewnej ilości Izraelitów jako więźniów i odprowadzenie ich do Babilonu nie mogło jeszcze stanowić wykonania tego wyroku. Uśmiercenie Joakima również nie było wypełnieniem wyroku. Oprócz tego po jego śmierci Sedekiasz był dalej królem izraelskim i panował jedenaście lat. Na pewno w ciągu tych jedenastu lat miasto nie było spustoszone ani też świątnice nie były zburzone. Na pewno w ciągu tego okresu Żydzi składali ofiary w Jeruzalemie. Kiedy więc w całej historii Izraela znajdujemy jakiś dowód wypełnienia tego Boskiego wyroku? Pismo Św. powiada, że wypełnienie to nastąpiło w ostatniej części panowania Sedekiasza.
Bóg ponowił wyrok sądu przeciwko Izraelowi za pośrednictwem Jeremiasza. Odnośnie do Sedekiasza, ostatniego króla, czytamy: „I czynił złe przed oczyma Pana, Boga swego, a nie upokorzył się przed Jeremiaszem prorokiem, który mówił z ust Pańskich. Owszem i przeciwko królowi Nabuchodonozorowi powstał. … Ale oni szydzili z posłów Bożych i lekce sobie ważyli słów jego, a naśmiewali się z proroków jego, aż przyszła popędliwość Pańska na lud jego. … Bo przywiódł na nich króla Chaldejskiego (Nabuchodonozora), który pomordował młodzieńców ich mieczem w domu świątnicy ich, a nie przepuścił ani młodzieńcowi, ani pannie, starcowi i zgrzybiałemu; wszystkich podał w ręce jego. Nadto wszystkie naczynia domu Bożego, wielkie i małe i skarby domu Pańskiego i skarby królewskie i książąt jego, wszystko przeniósł do Babilonu. I spalili dom Doży, a zburzyli mury Jeruzalemskie i wszystkie pałace jego popalili ogniem i wszystkie jego naczynie kosztowne popsuli. A tych, którzy uszli miecza, przeniósł do Babilonu; i byli niewolnikami