Cienie Przybytku – rozdział I – str. 13
Przybytek obrazowuy
skonstruowanym z szeregu desek z drzewa sytym (akacja), powleczonych czy też wyłożonych złotem, umocowanych w podstawkach ze srebra i silnie wzmocnionych listwami z tego samego drewna, także powleczonymi złotem.
Konstrukcja ta miała 15 stóp (4,5 m) szerokości, 15 stóp wysokości i 45 stóp (13,7 m) długości. Była otwarta z przodu, czyli od strony wschodniej. Okrycie stanowił biały bisior, na którym wyhaftowano postacie Cherubinów w kolorach niebieskim, fioletowym i szkarłatnym. Otwarty przód budynku był zasłonięty zasłoną z materiału podobnego do okrycia. Zasłonę tę nazywano “drzwiami” lub pierwszą zasłoną. Jeszcze jedna tkanina tego samego rodzaju, podobnie haftowana w postacie Cherubinów i nazywana “drugą zasłoną”, była zawieszona w ten sposób, że dzieliła Przybytek na dwa pomieszczenia. Pierwsze z nich było większe; miało 15 stóp szerokości i 30 stóp (9 m) długości. Nazywano je Świątnicą Świętą*. Drugie, tylne pomieszczenie, było nazywane “Świątnicą Najświętszą”. Te dwa pomieszczenia stanowiły właściwy Przybytek. Nad nimi był wzniesiony namiot, pełniący funkcję ochronną. Składał się on z trzech warstw: tkaniny sporządzonej z koziej sierści, skór baranich farbowanych na czerwono i skór fok (mylnie przetłumaczonych jako skóry borsucze).
____________________
* Tłumaczenie angielskie często błędnie oddaje to słowo jako “Miejsce Święte”. W tych przypadkach słowo “miejsce” pisane jest kursywą, co oznacza, że zostało dodane przez tłumaczy, tak jak np. w 2Moj. 26:33 [w jęz. polskim słowo “świątnica” – przyp. tłum.]. Wprowadza to pewne zamieszanie, ponieważ to dziedziniec był nazywany właśnie “miejscem świętym”. Kiedy więc w Biblii angielskiej słowo miejsce w tym określeniu nie jest pisane kursywą, to zawsze chodzi o dziedziniec. (Por. 3Moj. 14:13 oraz 6:26,27). W niektórych przypadkach “Świątnica” zwana jest “Namiotem Zgromadzenia”.
“Miejsce Najświętsze”, czyli “Świątnica” jest też czasem nazywana “Miejscem Świętym” (w jęz. angielskim słowo “miejsce” pisane kursywą. Zobacz: 3Moj. 16:17,20,23. Mówiąc o tych pomieszczeniach, będziemy je nazywać kolejno “dziedzińcem”, “Świątnicą Świętą” i “Świątnicą Najświętszą”.
Brak zrozumienia istotnego znaczenia tych obrazów dla chrześcijan oraz potrzeby zachowania jednolitego przekładu ze strony tłumaczy 3 Księgi Mojżeszowej doprowadził do owej niespójności tłumaczeń, co przyczyniło się do pomieszania powyższych pojęć w umysłach czytelników.