Cienie Przybytku – rozdział I – str. 18
Przybytek obrazowy
były zrobione ze złota lub powleczone złotem, podczas gdy na dziedzińcu wszystko było z miedzi. Do wykonania sprzętów zostało użyte drewno, aby – jak sądzimy – sprzęty były lżejsze i łatwiejsze do przenoszenia podczas wędrówki, niż gdyby w całości były wykonane z metalu. Sprzęty Świątyni odpowiadające tym przedmiotom były zrobione z samego metalu (1Król. 7:47-50). Te dwa metale, złoto i miedź, jak uważamy, przedstawiają dwie różne natury: miedź wyobraża ludzką naturę w jej doskonałym stanie, mało mniejszym od aniołów, zaś złoto – naturę Boską, daleko wyższą od natury aniołów, zwierzchności i mocy. Jak złoto i miedź są podobne w wyglądzie, ale różne co do jakości, tak natura ludzka jest obrazem i podobieństwem natury boskiej, przystosowanym do warunków ziemskich. Zauważmy, że
OBÓZ, DZIEDZINIEC I PRZYBYTEK
wyraźnie w ten sposób oddzielały i wyróżniały trzy główne części, przedstawiające trzy klasy błogosławione przez pojednanie. Dwie części Przybytku wyobrażają dwa stany jednej z tych klas.
Obóz obrazował grzeszny stan świata, wymagającego pojednania i pragnącego tego pojednania oraz związanych z nim błogosławieństw, choć te westchnienia i błagania rodzaju ludzkiego nie są dlań w pełni zrozumiałe. W figurze obozem był cały naród izraelski, oddzielony od świętych rzeczy zasłoną z białego bisioru. Dla przebywających wewnątrz zasłona ta była ścianą wiary, zaś dla pozostających na zewnątrz – murem niewiary, który uniemożliwiał im zobaczenie i dotarcie do świętych przedmiotów wewnątrz. Na dziedziniec, czyli miejsce święte, prowadziła tylko jedna brama. Oznacza to, że istnieje tylko jeden sposób, w jaki można dostać się do Boga – jedna Brama – Jezus. “Jamci jest ta droga; żaden nie przychodzi do Ojca, tylko przez mię”; “Jamci jest drzwiami” (Jan 14:6; 10:9).