Cienie Przybytku – rozdział I – str. 21
Przybytek obrazowy
przez Boga słowem Prawdy (Jak. 1:18). Oni to, jako myślące w sposób niebiański Nowe Stworzenia, chociaż nadal w ciele, posiadają swoje prawdziwe (wewnętrzne) życie i chodzą z Bogiem za pierwszą zasłoną poświęcenia, nie dostrzegani przez rozum świata i niepoświęconych wierzących. Otoczeni są oni blaskiem złotego świecznika, podczas gdy inni znajdują się w “ciemnościach zewnętrznych”. Spożywają też specjalny pokarm duchowy, ukazany w niekwaszonym chlebie i ofiarują na złotym ołtarzu kadzidło, które jest przyjemne dzięki Jezusowi Chrystusowi.
Świątnica Najświętsza przedstawiała udoskonalony stan tych Nowych Stworzeń, które – wierne aż do śmierci – zdobyły wielką nagrodę wysokiego powołania przez udział w pierwszym zmartwychwstaniu (Obj. 20:6). Tam, za dwiema zasłonami – cielesnym umysłem i ziemskim ciałem – otrzymają chwalebne duchowe ciała i duchowe umysły. Będą podobni do swego Wodza i Poprzednika za zasłoną, który, wszedłszy tam jako nasz Odkupiciel, poświęcił dla nas “drogę nową i żywą” – nową drogę życia (Hebr. 10:20; 1Jana 3:2).
Duchowo myślące istoty przebywające w Świątnicy Świętej mogą dzięki wierze zaglądać przez rozerwaną zasłonę do Świątnicy Najświętszej i widzieć przelotnie chwałę, cześć i nieśmiertelność poza ciałem. Nadzieja ta jest kotwicą duszy, pewną i niewzruszoną, “wchodzącą aż wewnątrz za zasłonę” (Hebr. 6:19; 10:20).
Widzimy więc, że usprawiedliwienie przez wiarę, nasz pierwszy krok do świętości, wprowadza nas w stan “pokoju z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa” (Rzym. 5:1). Kiedy nasze grzechy zostają przebaczone, czyli uznane za przykryte sprawiedliwością Chrystusową, jesteśmy o krok bliżej Boga, ale nadal jesteśmy ludźmi – w stanie dziedzińca. Jeżeli chcemy osiągnąć nagrodę wysokiego powołania, które jest z Boga w Jezusie Chrystusie, oraz wejść przez