Cienie Przybytku – rozdział II – str. 35
Izraelici, Lewici i Kapłani
dwa nasienia – cielesne i duchowe – i że przymierze oraz Zakon były dwiema różnymi rzeczami, „żeby była warowna obietnica wszystkiemu nasieniu, nie tylko temu, które jest z Zakonu, ale i temu, które jest z wiary” (Rzym. 4:16).
Ten symbol Zakonu (napierśnik) był jedną z najpiękniejszych części szat najwyższego kapłana. Był zrobiony z tego samego materiału, co naramiennik. Na nim znajdowało się dwanaście oprawionych w złoto klejnotów, na których były wyryte imiona dwunastu pokoleń Izraela. Napierśnik był przymocowany na sercu najwyższego kapłana, co oznacza, że był mu bardzo drogi. Okrywał jego serce jako „pancerz sprawiedliwości”. To, co odrzucało wszelką niedoskonałość, było mu miłe: „Abym czynił wolę twoją, Boże mój! pragnę, albowiem zakon twój jest w pośrodku wnętrzności moich” – Ps. 40:9.
Ten napierśnik miał dwie piędzi długości i jedną piędź szerokości. Złożony na pół, miał jedną piędź szerokości i jedną długości. Ten rozmiar – piędź – wskazywał, że prawo Boże jest pełną miarą możliwości doskonałego człowieka. Człowiek Jezus Chrystus, będąc doskonałym, był jedynym, który kiedykolwiek wypełnił Zakon. Tym, którzy stanowią Maluczkie Stadko, Jego Ciało, ta sprawiedliwość została przypisana i dlatego mogą rzeczywiście powiedzieć: „sprawiedliwość Zakonu jest wypełniona w nas”.
Fakt, że napierśnik był podwójny, i że obie jego części były tej samej wielkości, wyobrażał literę i ducha Zakonu. Wierzchnia część zawierała drogie kamienie i zwieszała się na złotych łańcuszkach przyczepionych do klamer efodu. Spodnia część była przymocowana do naramiennika. Ta spodnia część, przytwierdzona do efodu (przymierza), wydaje się przedstawiać literę Zakonu, tak jak był on dany cielesnemu Izraelowi. Przednia część wydaje się być obrazem ducha Zakonu wypełnionego w nas, „którzy nie według ciała chodzimy, ale według Ducha” – Rzym. 8:4. Te dwie części stanowią właściwie jedność, ale tylko na wierzchniej części są umieszczone drogie kamienie.