Cienie Przybytku – rozdział IV – str. 59
Wielki Dzień Pojednania
życiem] Chrystusa” (1Piotra 1:18-19). Kapłan, w obecności Jahwe, reprezentowanego przez światło Szekina pomiędzy Cherubinami na ubłagalni, kropił, czyli przedstawiał krew Bogu – kropiąc nią ubłagalnię i miejsce przed ubłagalnią. Podobnie nasz Pan Jezus wstąpił po 40 dniach na wysokość, „aby się teraz okazywał przed oblicznością Bożą za nami” i przedstawił w naszym imieniu cenę naszego odkupienia, wartość i zasługę ofiary zakończonej właśnie na Kalwarii (Hebr. 9:24).
DRUGA OFIARA DNIA POJEDNANIA – KOZIOŁ PAŃSKI
Zostawiamy teraz najwyższego kapłana przed ubłagalnią, wychodząc na dziedziniec, aby przyjrzeć się innej ofierze. Czytamy w 3Moj. 16:5-10:
„A od zgromadzenia synów Izraelskich weźmie dwóch kozłów na ofiarę za grzech. Weźmie też dwóch kozłów, a postawi je przed Panem u drzwi namiotu zgromadzenia. I rzuci Aaron na oba kozły losy: los jeden Panu, a los drugi Azazelowi. I będzie ofiarował Aaron onego kozła, na którego padł los Panu, i ofiarować go będzie za grzech. Ale kozła, na którego padł los Azazela, postawi żywego przed Panem, aby oczyszczenie uczynił przezeń, a wypuścił go do Azazela na puszczę.”
Te dwa kozły, wzięte od narodu izraelskiego i przyprowadzone na dziedziniec, to wszyscy ci, którzy przychodzą ze świata i przyjąwszy wykupienie Jezusa, całkowicie poświęcają swoje życie aż do śmierci na służbę Bogu w czasie obecnego wieku Ewangelii. Wzięci najpierw z obozu, czyli ze stanu świata, będąc „grzesznikami jak inni”, zostali przyprowadzeni na dziedziniec, do stanu wiary, czyli usprawiedliwienia. Tam przedstawiają samych siebie Panu, (co było pokazane