Cienie Przybytku – rozdział V – str. 81
Inny obraz ofiar Pojednania
pokropił wierzch ołtarza wokoło. Przynieśli mu też ofiarę całopalenia, i sztuki jej, i głowę jej; a spalił ją na ołtarzu, omył też wnętrzności i nogi, i spalił je z ofiarą całopalenia na ołtarzu.” (W rozdziale 16 opis jest bardzo podobny i ma takie samo znaczenie).
W ten sposób całopalna ofiara Jezusa płonie w ciągu całego wieku Ewangelii, będąc dla wszystkich znajdujących się w stanie dziedzińca (usprawiedliwionych) dowodem Boskiej akceptacji Jezusa, a także akceptacji wszystkich członków Jego Ciała – położonych wraz z Głową na ołtarzu.
„Potem sprawował ofiarę wszystkiego ludu, i wziął kozła na ofiarę za grzech ludu [nie za kapłanów i Lewitów, jak poprzednio], którego zabił i ofiarował go, jako i pierwszego”, tzn. obchodził się z nim dokładnie tak samo, jak z cielcem. Kozioł ten jest odpowiednikiem kozła Pańskiego w innym obrazie. Kozioł Azazela i inne szczegóły zostały w tym ogólniejszym obrazie pominięte. Jest to dalsze potwierdzenie nauki, że ci, którzy naśladują Jezusa, są uczestnikami ofiary za grzech.
„Ofiarował też ofiarę całopalenia i uczynił jej według zwyczaju. Ofiarował też ofiarę śniedną, a wziąwszy z niej pełną garść swoją, spalił na ołtarzu oprócz ofiary całopalenia porannej. Zabił też wołu i barana na ofiarę spokojną, która była za lud.”
Ofiara spokojna, jak było to opisane wcześniej, przedstawiała ślub albo przymierze. Złożona łącznie z ofiarą za grzech najwyższego kapłana oznaczała śluby, zobowiązania i przymierze przyjęte przez kapłana, oparte na ofierze za grzech. W obrazie pokój między Jahwe a Izraelem był zawierany w następujący sposób: po złożeniu ofiary za grzech, a także całopalenia pokazującego Boską akceptację tej ofiary, między Bogiem a Izraelem nastawał pokój, ponieważ ich dawny grzech Adamowy został figuralnie usunięty; byli oni zobowiązani do posłuszeństwa wobec przymierza, opartego