Cienie Przybytku – rozdział V – str. 84
Inny obraz ofiar Pojednania
Stopniowo będą oni poznawali długość, szerokość, wysokość i głębokość miłości Bożej, która przewyższa wszelkie zrozumienie.
Warto zauważyć, że wymienione tu błogosławieństwo nie było błogosławieństwem dla kapłanów. Nie – oni byli wyobrażani przez błogosławiącego – przez Aarona. Błogosławieństwo spływało na cały naród izraelski, który przedstawiał w obrazie ludzkość. Jest to błogosławienie świata przez „nasienie” – przez zupełnego Chrystusa po tym, jak wszystkie cierpienia zostaną dopełnione przez Ciało (Kol. 1:24). Wspomina o tym apostoł Paweł, mówiąc: „Wszystko stworzenie [ludzkość] wespół wzdycha i wespół boleje…, oczekując objawienia synów Bożych” – Rzym. 8:22,19. Zanim ludzie zostaną oswobodzeni z niewoli skażenia (grzechu i śmierci) i przywróceni do wolności synów Bożych (wolności od potępienia, grzechu, śmierci itd.), jaką cieszył się pierwszy syn ludzki, Adam (Łuk. 3:38), muszą się zakończyć ofiary Dnia Pojednania, a kapłani, którzy składali te ofiary, muszą zostać odziani we wspaniałe szaty, w królewską, boską władzę i moc, aby mogli dać ludziom wolność (Rzym. 8:19-22).
Niewątpliwie do tego samego błogosławienia całej ludzkości – uwolnienia od śmierci i jej żądła, grzechu – nawiązuje apostoł Paweł, mówiąc: „Drugi raz się bez grzechu [nie jako ofiara za grzech i bez zmazy od tych grzechów, które poniósł za grzeszników] okaże tym, którzy go oczekują ku zbawieniu” – Hebr. 9:28. Świat widział Kapłana – Głowę i Ciało – cierpiącego podczas obecnego wieku jako ofiara za grzech; Jezus był objawiony Żydom w ciele (jako ofiara za grzech) i podobnie, jak mógł powiedzieć Paweł, tak i wszyscy Jego naśladowcy mówią: „Żywot Jezusowy był objawiony w śmiertelnym ciele naszym” – 2Kor. 4:11. Ponieważ cały Chrystus był w ten sposób objawiony i cierpiał w ciele, tak