1 tom paruzyjny – wykład X – str. 204
Natury ludzka i duchowa są odrębne i różne
Życie [dla odrodzonych istot ludzkich] i nieśmiertelność [nagroda, po którą biegną członkowie Ciała Chrystusowego] zostały „wywiedzione na jaśnię” w obecnym wieku (2Tym. 1:10). Obie natury, zarówno ludzka, jak i duchowa, będą chwalebne w swej doskonałości, a jednak różne i odrębne. Wspaniała różnorodność stanowić będzie znamienną cechę chwały dokończonego dzieła Bożego. Zapanuje cudowna harmonia wszystkich rzeczy, ożywionych i nieożywionych, harmonia jednych z drugimi i z Bogiem.
Kościół Boży
Powstań Syjonie, w pieśniach ogłaszaj
Wieczystą, pełną radość swą.
Bóg bowiem niszczy wrogów naszych,
Więc chwal wiecznego Boga wciąż.
Kościele Boży, zbudź się! zbudź!
Na niebie jasny promień błyska;
I ziemski proch ze szat swych zrzuć,
Nadejście twojej chwały blisko.
By cię nad ziemski padół wznieść,
Swej mocy Bóg użyje wszystkiej,
Zamieni smutek w jasny śmiech,
A w radość zmieni łzy rzęsiste.
Gdy w strój światłości się ubierzesz,
Na którym lśni twa czystość wieczna,
Król twój ci drogę sam wybierze,
Co święta, pewna i bezpieczna.