1 tom paruzyjny – wykład XII – str. 233
Objaśnienie wykresu przedstawiającego Plan Wieków
pozostajemy ludzkimi istotami. Jesteśmy zbawieni od nieszczęsnego stanu grzechu i odosobnienia od Boga, a zamiast być ludzkimi grzesznikami, jesteśmy ludzkimi synami. Ponieważ zaś jesteśmy synami, Bóg do nas jako do takich przemawia. W ciągu Wieku Ewangelii powołuje On do „Maluczkiego Stadka” „współdziedziców”, mówiąc: „Synu mój, daj mi swoje serce”, to znaczy, daj mi siebie, wszystkie swoje ziemskie zdolności, swoją wolę, talenty, wszystko, tak jak dał tego przykład Jezus, a ja uczynię cię synem na wyższym poziomie niż ludzki. Uczynię cię duchowym synem w duchowym ciele podobnym do ciała zmartwychwstałego Jezusa – „obrazem Jego (Ojca) istoty”. Jeśli zrezygnujesz ze wszystkich ziemskich nadziei, ambicji, celów itp., i całkowicie poświęcisz ludzką naturę, zużywając ją w mojej służbie, ja dam ci wyższą naturę niż pozostałej części rodzaju ludzkiego. Uczynię cię „uczestnikiem boskiej natury”, „dziedzicem Bożym, i współdziedzicem Jezusa Chrystusa, jeśli tylko razem z nim cierpisz, abyś także razem z nim był uwielbiony”.
Ci, którzy właściwie oceniają nagrodę wystawioną przed nimi w Ewangelii, z zadowoleniem odłożą wszelki ciężar i będą cierpliwie biec w wyznaczonych wyścigach, aby mogli ją zdobyć. Nie wymagano od nas uczynków, aby nam zapewniły usprawiedliwienie: Pan Jezus wykonał wszystko, co pod tym względem było możliwe do zrobienia, a my, gdy przez wiarę przyjmujemy Jego dokończone dzieło, jesteśmy usprawiedliwieni,8 podniesieni do poziomu N. Lecz gdybyśmy chcieli zrobić dalszy postęp, nie uda nam się to bez uczynków. Oczywiście nie możemy utracić wiary, bo stracilibyśmy usprawiedliwienie; ale usprawiedliwieni i trwający w wierze, jesteśmy w stanie (dzięki łasce udzielonej nam przy spłodzeniu
____________________
8 Patrz: przedmowa Autora w tomie szóstym tej serii, s. 2, 3, gdzie dodano wyjaśnienie tematu usprawiedliwienia.