1 tom paruzyjny – wykład XIII – str. 252
Królestwa tego świata
nie jest skutecznym oporem przeciwko woli i mocy Jahwe, ale jest dozwolony przez Niego, pokazane jest w posłaniu Boga skierowanym do Nabuchodonozora. W tym posłaniu Bóg zezwala czterem wielkim imperiom: Babilonii, Medo-Persji, Grecji i Rzymowi, na panowanie aż do czasu ustanowienia Królestwa Chrystusowego (Dan. 2:37-43). To wskazuje, kiedy owo dzierżawienie panowania się kończy.
A teraz spoglądając na te prorocze sceny i wizje, pamiętajmy, że panowanie tych imperiów zaczyna się od Babilonii, od momentu obalenia królestwa izraelskiego, figuralnego królestwa Pana.
WIZJA ZIEMSKICH RZĄDÓW
OTRZYMANA PRZEZ NABUCHODONOZORA
Jedną z rzeczy „napisanych przedtem dla napomnienia naszego” jest sen Nabuchodonozora i jego Boska interpretacja podana przez proroka (Dan. 2:31-45). Zostało nam to dane, abyśmy, mając zalecenie poddania się istniejącym władzom, mogli przez cierpliwość oraz przez pociechę Pism mieć nadzieję (Rzym. 15:4; 13:1).
Daniel wytłumaczył sen, mówiąc (NB): „Ty, królu, miałeś widzenie: Oto olbrzymi posąg stał przed tobą; wielki był ów posąg, potężny jego blask, a straszny jego wygląd. Głowa tego posągu była ze szczerego złota, jego pierś i jego ramiona ze srebra, jego brzuch i jego biodra z miedzi, jego golenie z żelaza, jego nogi po części z żelaza, po części z gliny. Patrzyłeś, a wtem bez udziału rąk oderwał się (był odcięty) od góry kamień, uderzył w ten posąg w nogi z żelaza i gliny, i skruszył je.
„Wtedy rozsypało się w kawałki żelazo, glina, miedź, srebro i złoto, i było to wszystko jak plewa na klepisku w lecie; i rozniósł to wiatr, tak że nie było po nich śladu. Kamień zaś, który uderzył w posąg stał się wielką górą i wypełnił całą ziemię.