WYKŁAD IX

OKUP I RESTYTUCJA

RESTYTUCJA ZAGWARANTOWANA PRZEZ OKUP – NIE ŻYCIE WIECZNE, ALE PRÓBA JEGO OSIĄGNIĘCIA JEST ZAPEWNIONA PRZEZ OKUP – WARUNKI TEJ PRÓBY I JEJ KORZYSTNE STRONY – NIEZBĘDNOŚĆ OFIARY CHRYSTUSA – W JAKI SPOSÓB LUDZKOŚĆ MOGŁA ZOSTAĆ ODKUPIONA PRZEZ ŚMIERĆ JEDNEGO CZŁOWIEKA? – WIARA I UCZYNKI BĘDĄ W DALSZYM CIĄGU KONIECZNE – ZAPŁATA ZA DOBROWOLNY GRZECH JEST PEWNA – CZY BĘDZIE DOSYĆ MIEJSCA NA ZIEMI DLA WZBUDZONYCH MILIONÓW LUDZI? – RESTYTUCJA A EWOLUCJA

      Z przedstawionego w ogólnym zarysie Boskiego planu widać, że zamiarem Boga wobec ludzkości jest restytucja, czyli przywrócenie człowieka do stanu pierwotnej doskonałości i chwały utraconej w Edenie. Najsilniejszy i decydujący dowód odnoszący się do tego przedmiotu najlepiej może być zrozumiany wtedy, gdy doceni się w pełni zasięg i charakter okupu. Restytucja przepowiedziana przez apostołów i proroków musi nastąpić po złożeniu okupu jako sprawiedliwy i logiczny bieg wydarzeń. Boska metoda zapewnienia okupu wymaga, aby cała ludzkość, z wyjątkiem dobrowolnie odrzucających zbawczą moc Wielkiego Wyzwoliciela, była uwolniona od pierwotnej kary, „niewoli skażenia” – śmierci. W przeciwnym bowiem wypadku okup nie byłby wystarczający dla wszystkich.

      Rozumowanie Pawła na ten temat jest zupełnie jasne i dobitne. Mówi on (Rzym. 14:9): „Gdyż na to Chrystus i umarł, i powstał, i ożył, aby i nad umarłymi, i nad żywymi panował [sprawował władzę]” (BG). To znaczy, że celem śmierci i zmartwychwstania naszego Pana nie było jedynie błogosławienie, rządzenie i przywrócenie do stanu pierwotnej doskonałości wyłącznie żyjących ludzi i panowanie nad nimi, lecz otrzymanie władzy, czyli zupełnego panowania, nad umarłymi,

poprzednia strona – następna strona