WYKŁAD VII

RÓWNOLEGŁE DYSPENSACJE

WIEK ŻYDOWSKI OBRAZEM WIEKU EWANGELII – ZNAMIENNA RÓWNOLEGŁOŚĆ TYCH EPOK – MIMO WSZYSTKO SĄ ONE RÓŻNE – WYŻSZOŚĆ EPOKI CHRZEŚCIJAŃSKIEJ, CZYLI POZAFIGURY – KONTRAST POMIĘDZY IZRAELEM CIELESNYM A DUCHOWYM – ANALIZA WAŻNIEJSZYCH RÓWNOLEGŁOŚCI – PODKREŚLENIE WAGI RÓWNOLEGŁOŚCI CZASOWYCH – OKRES ŁASKI DLA CIELESNEGO IZRAELA – CZAS ODJĘCIA ŁASKI OD IZRAELA – PROROCTWO WSKAZUJĄCE, ŻE OKRES NIEŁASKI RÓWNY JEST OKRESOWI ŁASKI – APOSTOLSKIE ŚWIADECTWO, ŻE OKRES NIEŁASKI JEST CZASEM WYSOKIEGO POWOŁANIA DLA DUCHOWEGO IZRAELA – DŁUGOŚĆ WIEKU EWANGELII WYKAZANA JASNO, CHOĆ NIE WPROST – NIEZAPRZECZALNA, OSTATECZNA I ZADOWALAJĄCA ZGODNOŚĆ TYCH RÓWNOLEGŁOŚCI Z CHRONOLOGIĄ BIBLIJNĄ, ZE ŚWIADECTWEM JUBILEUSZU, Z CZASAMI POGAN I INNYMI PROROCTWAMI.

      W poprzednich rozdziałach wspominaliśmy, że Boski sposób postępowania z Izraelem miał znaczenie obrazowe. Niewielu jednak zdaje sobie sprawę z głębokości tego zjawiska. Wiadomo niewątpliwie, że apostołowie, szczególnie Paweł, dając wskazówki dla Kościoła, wielokrotnie wspominają pewne uderzające cechy figury i pozafigury w epokach żydowskiej i chrześcijańskiej. Gdy jednak bliżej zapoznamy się z naukami apostoła, to zobaczymy, że nie tylko korzysta on z kilku ilustracji pochodzących z żydowskiego porządku, lecz że w swoich szczegółowych rozważaniach stwierdza, iż cały system żydowski jest ustanowiony przez Boga (ignoruje przy tym całkowicie „tradycję starszych”, która nie była częścią tego systemu). Apostoł pokazuje również, że wszystkie te zagadnienia były obrazami świtającego w jego czasach Wieku Chrześcijaństwa. Wyznaczały one dokładnie drogę chrześcijańskiego Kościoła Wieku Ewangelii, a także wskazywały na jego chwalebne dzieło w Wieku Tysiąclecia.

poprzednia strona – następna strona