2 tom paruzyjny – wykład VIII – str. 256

ELIASZ

KOŚCIÓŁ

Eliasz był prześladowany za wierność prawdzie i sprawiedliwości.

Kościół był prześladowany za wierność Prawdzie i sprawiedliwości.

Jego główną prześladowczynią była Jezabela, niezbożna królowa Izraela; wspomniana z imienia stanowi symbol przeciwników dla świętych.

Głównym prześladowcą był odstępczy kościół rzymski, który mienił się być „królową” i władczynią duchowego Izraela (Obj. 18:7).

Swą prześladowczą władzę Jezabela realizowała za pośrednictwem swego męża, króla Achaba.

Wykonawcą prześladowczej władzy papiestwa było Imperium Rzymskie, z którym też papiestwo się złączyło.

Eliasz uciekł przed Jezabelą i Achabem na pustynię, na miejsce przygotowane przez Boga, gdzie był karmiony w cudowny sposób (1 Król. 17:5-9).

Prawdziwy Kościół uciekł na symboliczną pustynię – w stan odosobnienia, na miejsce przygotowane przez Boga, który tam podtrzymywał jego życie (Obj. 12:6,16).

Eliasz przebywał na puszczy przez „trzy lata i sześć miesięcy”; przez cały ten czas nie padał deszcz, a w ziemi zapanował wielki głód (Jak. 5:17; 1 Król. 17:7; 18:2).

Kościół przebywał w stanie pustyni przez trzy i pół symbolicznego roku (dzień za rok – 1260 literalnych lat); podczas tego okresu panował duchowy głód ze względu na brak Prawdy – żywej wody (por. Obj. 12:6; 11:3; Amos 8:11).

Po trzech i pół roku, 1260 dniach, gdy Eliasz powrócił z pustyni, zostały objawione błędy kapłanów Jezabeli, oddano cześć prawdziwemu Bogu, a następnie spadł obfity deszcz (1 Król. 18:41-45).

Przy końcu 1260 lat zamanifestowana została moc Prawdy i wydano jej świadectwo (1799 r.); od tego czasu Prawda wypłynęła na świat w ilości mierzonej milionami Biblii na każdy rok, odświeżając ziemię i przynosząc owoce.

Początkowo król i lud ucieszyli się, a Eliasz i jego Bóg zostali uczczeni, lecz duch Jezabeli nie zmienił się; wciąż nastawała ona na życie Eliasza, który znów był zmuszony uciekać na pustynię (1 Król. 18:40, 45,46; 19:1-4).

Biblia przyniosła tak wielkie błogosławieństwo, że światowe imperia rozpoznały w tym Pańską rękę, jednakże zasady papiestwa – Jezabeli – obowiązujące teraz również w tak zwanych protestanckich sektach, zmusiły świętych do ponownej ucieczki w stan pustyni.