2 tom paruzyjny – wykład IX – str. 301
Człowiek grzechu – Antychryst
byli wzorami moralności, to i tak nie zmieniłoby to faktu, że jest on wypełnieniem opisywanego przez proroctwa wielkiego Antychrysta, falsyfikatu, który przywłaszczył sobie wszystkie tytuły, przywileje, władze i szacunek przynależny Pomazańcowi Pańskiemu. Będąc falsyfikatem, przekręcił on także plan Boży w odniesieniu do wyboru w obecnym czasie „Małego Stadka”, czyli Kościoła. Zarzucona została całkowicie prawdziwa nadzieja Kościoła i Pańskie zapewnienie błogosławienia świata w czasie Tysiącletniego Królestwa Chrystusa, które wedle ich twierdzeń miało się wypełnić w ich własnym panowaniu.
Trudno nawet właściwie ocenić szkody, jakie powstały na skutek tej przewrotności i błędnej interpretacji planu Bożego. Było to bezpośrednie źródło wszelkich skażonych nauk, które jedna po drugiej były wprowadzane, aby uzasadnić fałszywe roszczenia i dodać dostojeństwa Antychrystowi. Pomimo iż trzy wieki temu reformacja zapoczątkowała erę badań biblijnych i wolności myśli, co doprowadziło do odrzucenia wielu błędów i zła, to jednak fałszerstwo, o którym mowa, było rozwinięte na taką skalę, było tak doskonałe w każdym szczególe i w każdym zarządzeniu, a cały świat był tak skutecznie przez nie oszukany, że nawet Luter i wielu innych, rozumiejąc już i ogłaszając to, że papiestwo jest wynikiem wielkiego odstępstwa i owym proroczym Antychrystem, twardo trzymali się fałszywej teorii, która doprowadziła do tak specyficznych błędów w doktrynie i praktyce. Do dnia dzisiejszego bowiem większość protestantów zrzeszonych w różnego rodzaju ugrupowaniach popiera teorię Antychrysta, twierdząc, że Królestwo Chrystusowe zostało już ustanowione. Niektórzy nawet usiłowali, tak jak papiestwo, uczynić jakąś osobę głową swojego kościoła. Inni zaś na miejsce głowy kościoła powołują radę lub synod. Wszyscy jednak pozostają pod wpływem fałszywego poglądu wprowadzonego przez Antychrysta, a wynikającego z mylnej interpretacji nauki Pisma Świętego. Twierdzą oni mianowicie, że czas obecny, a nie przyszły, jest przeznaczony na działalność Królestwa Chrystusowego. Zaprzeczając potrzebie przyszłego wieku, zaniedbują, podobnie jak to czyni Antychryst, rozwijania doskonałej świętości wśród