2 tom paruzyjny – wykład IX – str. 358
Człowiek grzechu – Antychryst
Słowa angielskiego historyka Macaulay’a są dowodem, że niektórzy nawet bez szczególnego światła proroctw potrafią zobaczyć cudowny system papieski – imitację najcudowniejszego z systemów, Królestwa Bożego, które jeszcze jest przed nami:
Macaulay pisze:
„Nie można w żaden sposób zaprzeczyć, że forma rządzenia w Kościele Rzymskim jest arcydziełem ludzkiej [my powiedzielibyśmy – szatańskiej] mądrości. Prawdą jest, że żaden inny system władzy nie mógł wprowadzić takich doktryn przy tak dużych przeciwnościach. Doświadczenie dwunastu stuleci, pełnych wydarzeń, oraz pomysłowość i cierpliwa opieka czterdziestu pokoleń polityków doprowadziły ten system do takiej doskonałości, że pomiędzy organizacjami politycznymi zajmuje on najwyższe miejsce”.
OSTATECZNY KONIEC ANTYCHRYSTA
Prześledziliśmy historię papiestwa aż do obecnych czasów, do Dnia Pańskiego – do czasu obecności Immanuela. Człowiek Grzechu rozwijał się, dokonał swojego straszliwego dzieła, został uderzony mieczem ducha – Słowem Bożym. Bez względu na jego pragnienia, duch ust Chrystusowych uczynił go bezsilnym, jeżeli chodzi o jawne i ogólne prześladowanie świętych. Pytamy teraz: co dalej? Co mówi apostoł o upadku Antychrysta?
W 2Tes. 2:8-12 apostoł Paweł pisze o Antychryście następujące słowa: „którego Pan zabije duchem ust swoich i zniesie objawieniem przyjścia swego„. Światło Prawdy rozjaśni wszystkie sprawy. Przez objawienie dobra i zła doprowadzi do wielkiej walki pomiędzy tymi dwiema zasadami i pomiędzy ludźmi będącymi ich zwolennikami. To spowoduje czas wielkiego ucisku i gniewu. W walce tej błąd i zło upadną, a sprawiedliwość i prawda zatryumfują. Jednym z bastionów zła, które zostanie ostatecznie i całkowicie zniszczone, jest Antychryst, z którym prawie każdy teoretyczny czy praktyczny błąd