4 tom paruzyjny – wykład XI – str. 529
Walka Armagedonu
ze stwierdzenia (symbolicznego), że po zniszczeniu obecnego porządku rzeczy nastąpi nowy porządek – „nowe niebiosa [kościelne, uwielbiony Kościół Boży] i nowa ziemia [społeczeństwo ludzkie ponownie zorganizowane w ramach Królestwa Bożego na bazie miłości, która zajmie miejsce samolubstwa]”. Odnosząc się do owego nowego porządku rzeczy, który nastanie po spaleniu obecnego zła w ogniu odpłacającej pomsty Bożej, Bóg przez proroka mówi: „Bo na ten czas przywrócę narodom wargi czyste [prawdę], którymi by wzywali wszyscy imienia Pańskiego, a służyli mu jednomyślnie” – Sof. 3:9.
DWA ZNAMIENNE OBRAZY
NADCIĄGAJĄCEJ KATASTROFY
Mimo że stwierdzenia te nie są literalne, tylko symboliczne, to jednak błędnym byłby wniosek, że oznaczają one jedynie bitwę na słowa, drżenie ze strachu czy też niewiele znaczącą burzę ludzkich namiętności. Chociaż bowiem spory oraz gniewne i kłótliwe słowa należą do broni używanej w tej walce, zwłaszcza na jej początku, to jednak na tym się nie skończy. Wszystkie szczegóły proroctw świadczą o tym, że przed zakończeniem omawianego konfliktu, przekształci się on w najbardziej krwawą, zapalczywą i straszliwą burzę. Zastanawialiśmy się już kiedyś* nad obrazowym charakterem wielkiego ucisku, jakim został dotknięty cielesny Izrael. Obecnie zaś, doszedłszy do okresu równoległego – żniwa Wieku Ewangelii, dostrzegamy wszystkie wskazówki podobnego, lecz znacznie większego ucisku, jaki spadnie na „chrześcijaństwo” – wypełnienie obrazu cielesnego Izraela. Chociaż sądy, jakie nawiedziły Judeę i Jeruzalem, były straszliwe aż do granic możliwości, mimo to ich skalę trudno byłoby porównać do wielkiego ucisku, który zagraża obecnie chrześcijaństwu, a spadnie też na cały świat.
Rzymska armia i regularne działania wojenne doprowadziły zaledwie do niewielkiej części utrapień, jakimi zakończył się
____________________
* Rozdz. 3 i Tom II, rozdz. 7.