4 tom paruzyjny – wykład XI – str. 556
Walka Armagedonu
Tak i w tej wielkiej bitwie Bóg zapewni wybawienie w swoim czasie i przy użyciu swoich sposobów.
W proroctwie Ezechiela (38:1-13) Pan wymienia głównych uczestników walk w Palestynie, nie możemy jednak być zbyt pewni naszej interpretacji ich znaczenia. Magog, Mesech, Tubal, Gomer, Togorma, Jawan i Tarsis to imiona synów Jafeta, syna Noego. Przypuszcza się, że byli oni pierwszymi osadnikami Europy. Seba i Dedan byli potomkami Chama, innego syna Noego, i przypuszczalnie byli oni pierwotnymi mieszkańcami północnej Afryki. Abraham i jego potomstwo (Izrael) pochodzili z rodu jeszcze jednego syna Noego – Sema – i osiedlili się w Armenii i zachodniej Azji (zob. 1Moj. 10:2-7). To wskazywałoby, że w ogólnym sensie atak zostanie przeprowadzony z Europy – „stron północnych” – w sojuszu z wieloma innymi narodami.
Całkowite wytracenie wrogów Izraela (kończące czas ucisku i rozpoczynające czas ustanowienia Królestwa Bożego) jest obrazowo przedstawione przez proroka Ezechiela (38:18-39:20). Klęskę tę można porównać jedynie do straszliwej zagłady Faraona i jego wojsk, gdy próbował on ponownie podporządkować sobie Izraela, który został wybawiony przez Pana. Również pod tym względem wybawienie Izraela będzie „jako [podobne jak] za dni, których wyszedł z ziemi Egipskiej” – będzie ukazaniem „dziwnych rzeczy” (Mich. 7:15).
Prorok najpierw opisuje, że atak owej armii ze stron północnych przeciwko Izraelowi (zgromadzonemu ponownie do Palestyny w „ostatecznym dniu”, mającemu „wiele dobytku” i „mieszkającemu bezpiecznie”) będzie nagły – „jako obłok okrywający ziemię” (Ezech. 38:1-17). Potem zaś przekazuje poselstwo: „Tak mówi panujący Pan: Azażeś ty nie jest on, o którymem powiedział za dni dawnych przez sług moich, proroków Izraelskich, którzy prorokowali za dni onych lat, żem cię miał przywieść na nich?” Następnie Pan oznajmia, że zamierza zniszczyć bezbożne hordy, zaś opis zdaje się wskazywać, że dokona się to przez wybuch zawiści, rewolucji