4 tom paruzyjny – wykład XII – str. 569
Wielkie proroctwo naszego Pana
Choć ewangeliści nie zdawali sobie z tego sprawy, to jednak wyraźnym zamierzeniem Bożym było, by zapis proroctwa naszego Pana w tym punkcie był rozdrobniony – część tutaj, a część gdzie indziej, tutaj fragment odnoszący się do obrazowego ucisku dla obrazowego Izraela przy końcu obrazowego żniwa, a gdzie indziej fragment odnoszący się do podobnego, choć powszechniejszego i większego ucisku, który przy końcu obecnego Wieku spadnie na pozaobrazowy Izrael – chrześcijaństwo. Słusznie prorocy świadczyli o naszym Panu, że otworzył w podobieństwie usta swe i opowiadał przypowieści, „a bez podobieństwa nie mówił do nich”. Jednak zgodnie z Boskim zamierzeniem, tajemnicze przypowieści i podobieństwa stają się obecnie jasne dla wszystkich, których oczy zostały namazane maścią wzrok naprawiającą.
UCISK PRZY KOŃCU WIEKU ŻYDOWSKIEGO
Zanotowany przez Łukasza opis utrapienia dla cielesnego Izraela, które swą kulminację miało w 70 r. n.e., jest najwyraźniejszy i dlatego przytaczamy tutaj tę właśnie relację:
„A gdy ujrzycie Jeruzalem od wojsk otoczone, tedy wiedzcie, żeć się przybliżyło spustoszenie jego. Tedy ci, co są w Judzkiej ziemi, niech uciekają na góry, a ci, co są w pośrodku jej, niech wychodzą, a ci, co są w polach, niechaj nie wchodzą do niej. Albowiem te dni są pomsty, aby się wypełniło wszystko, co napisane. Ale biada brzemiennym i piersiami karmiącym w owe dni! albowiem będzie ucisk wielki w tej ziemi i gniew Boży nad tym ludem. I polegną od ostrza miecza, i zapędzeni będą w niewolę między wszystkie narody, i będzie Jeruzalem deptane od pogan, aż się wypełnią czasy pogan” – Łuk. 21:20-24.
Ten fragment proroctwa naszego Pana odnosi się z pewnością do wydarzeń związanych z cielesnym Izraelem, zaś historia potwierdza, jak dokładnie i w każdym szczególe wypełniły się opisane tutaj sceny ucisku, gdy dobiegał końca Wiek Żydowski i upadał ustrój stworzony przez ten naród. „Albowiem te dni są pomsty, aby się wypełniło wszystko, co napisane.”