4 tom paruzyjny – wykład XIII – str. 622
Ustanowienie Królestwa i sposób objawienia się
w 1878 roku. W celu jego skompletowania trzeba jeszcze tylko „zgromadzić do Pana” tych „wybranych”, którzy są żywi i zostali pozostawieni – których doświadczenia jeszcze się nie zakończyły.
Mimo to Królestwo rozpoczęło swą działalność natychmiast, nie czekając aż jego żyjący członkowie dokonają swego biegu. Zaś żyjący po tej stronie zasłony mają przywilej poznania „tajemnic Królestwa” i angażowania się w prace tego Królestwa, zanim jeszcze nastąpi ich „przemiana”. Gdy umrą, (nie „zasną”, lecz) zostaną „przemienieni” w momencie śmierci, zostaną wzbudzeni mając udział w błogosławionym i świętym pierwszym zmartwychwstaniu, jak zostało napisane: „Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę mówi Duch im, aby odpoczywali od prac swoich, a uczynki ich idą za nimi” – Obj. 14:13.
Wszystko to zgodne jest z oświadczeniem Pisma Świętego mówiącym, że Królestwo Boże musi być wzbudzone wcześniej, aby jego wpływy i działalność mogły doprowadzić do całkowitego zniszczenia obecnych „zwierzchności” „teraźniejszego świata złego” – władz politycznych, finansowych i kościelnych, co nastąpi przy końcu „Czasów Pogan” w październiku 1914 roku. Zwróćmy uwagę na kilka wersetów, które o tym mówią.
W opisie wydarzeń, które towarzyszą siódmej trąbie, można zaobserwować następującą kolejność: (1) Pan i Król ziemi ujmuje władzę i rozpoczyna się Jego królowanie; (2) W rezultacie nastaje wielki ucisk w znaczeniu sądu. Dowiadujemy się więc w sposób proroczy, że królowanie rozpocznie się przed czasem ucisku i przed wzbudzeniem świętych i proroków. Będzie ono jednak trwało jeszcze długo po tych wydarzeniach (przez tysiąc lat), aż dokona ono „sądu” całej ludzkości, nagradzając tych, co mają szacunek dla Pana, i niszcząc pozostałych, którzy mają zgubny wpływ na innych. Zwróćmy uwagę na te zagadnienia w poniższym cytacie:
„Dziękujemy tobie, Panie Boże wszechmogący, któryś jest i któryś był, i który masz przyjść! żeś wziął moc swoję wielką