4 tom paruzyjny – wykład XIII – str. 623
Ustanowienie Królestwa i sposób objawienia się
i ująłeś królestwo [reprezentowane przez Chrystusa – „wszystko z jednego Boga Ojca” ale „wszystko przez jednego Pana Jezusa Chrystusa” Jego czcigodnego przedstawiciela]; I [w konsekwencji rozpoczęcia się królowania] rozgniewały się narody, i przyszedł gniew twój i czas umarłych, aby byli sądzeni i abyś oddał zapłatę sługom twoim, prorokom i świętym, i bojącym się imienia twego, małym i wielkim, i abyś wytracił tych, co psują ziemię” – Obj. 11:17,18.
Podobnie czytamy, że panowanie tego Królestwa rozpocznie się przed upadkiem „Babilonu” oraz że Babilon upadnie na skutek sądów tego Królestwa, co zostanie zauważone później przez tych, którzy otrzymają światło i wolność przez Chrystusa po upadku Babilonu. Mówią oni:
„Bo prawdziwe i sprawiedliwe są sądy jego, iż osądził wszetecznicę onę wielką, która kaziła ziemię wszeteczeństwem swoim i pomścił się krwi sług swoich z ręki jej” – Obj. 18; 19:2-7.
Prorok Daniel został natchniony przez Boga, by powtórzył i wytłumaczył królowi Nabuchodonozorowi jego wizję dotyczącą mocarstw pogańskich wyobrażonych w wielkim posągu. Wizja ta ukazywała kamień uderzający w stopy posągu oraz będące skutkiem tego uderzenia całkowite zmiażdżenie mocarstw pogańskich. Następnie zaś kamień powiększał się, aż napełnił całą ziemię. Podane wyjaśnienie dowodzi, że Królestwo Boże zostanie wzbudzone i otrzyma pełnię władzy, a upadek ziemskich rządów będzie bezpośrednim skutkiem działań podejmowanych przez to Królestwo. Oto natchnione świadectwo Daniela:
„Ale za dni tych królów [ostatniego mocarstwa pogańskiego wyobrażanego przez palce u nóg posągu] wzbudzi Bóg niebieski królestwo [mające swoją reprezentację przez cały Wiek Ewangelii, lecz nie uznawane przez świat za Królestwo], które [inaczej niż zmieniające się królestwa pogańskie przedstawione w posągu] na wieki zepsute nie będzie, a królestwo to na inszy naród nie spadnie [tak jak mocarstwa wyobrażane w posągu, które przechodziły z jednego narodu na inny],