4 tom paruzyjny – wykład XIII – str. 624
Ustanowienie Królestwa i sposób objawienia się
ale ono połamie, i koniec uczyni tym wszystkim królestwom, a samo stać będzie na wieki” – Dan. 2:44,45.
Nasz Pan zapewnił swych wiernych, że w czasie ustanowienia Jego Królestwa i obalenia władz pogańskich zwycięski Kościół będzie z nim i będzie miał udział w tej pracy. Oto Jego własne słowa:
„A kto zwycięży i zachowa aż do końca uczynki moje, dam mu zwierzchność nad poganami. I będzie ich rządził laską żelazną; jako statki garncarskie skruszeni będą, jakom i ja wziął od Ojca mego” – Obj. 2:26,27 (por. Psalm 149:8,9).
Być może nie będziemy potrafili dokładnie ocenić, które elementy tego ogromnego dzieła są obecnie realizowane przez naszego Pana i Jego uwielbionych świętych poza zasłoną. Możemy jednak być pewni, że są oni aktywnymi uczestnikami pracy powierzonej członkom tej samej klasy Królestwa, których bieg i służba jeszcze się nie zakończyły po tej stronie zasłony – żniwiarskiego dzieła (1) zbierania żyjących „wybranych”, (2) mówienia do Syonu: „Bóg twój króluje” – wzbudzone zostało Królestwo oraz (3) obwieszczania Dnia Pomsty Boga naszego.
USTANOWIENIE ZIEMSKIEGO RZĄDU
Nie powinniśmy się spodziewać ustanowienia ziemskiej fazy Królestwa Bożego przed zupełnym zakończeniem Czasów Pogan (w październiku 1914 roku), gdyż udzielając poganom dzierżawy władzy aż do tej daty, Bóg nie uczynił żadnej pomyłki, a Jego plany się nie zmieniają. Ziemska faza Królestwa, po jej wzbudzeniu, będzie należała do Izraela, gdyż taka była umowa, czyli przymierze Boga z Abrahamem i jego nasieniem według ciała. Nawet najwyższa łaska, czyli Królestwo duchowe, została najpierw zaproponowana cielesnemu Izraelowi i byłaby do niego należała, gdyby serca Izraelitów były gotowe ją przyjąć na warunkach, jakie były z nią związane – cierpienia z Chrystusem, a następnie uwielbienia wraz z nim (Rzym. 8:17). Izrael rzeczywiście pragnął i szukał