4 tom paruzyjny – wykład XIII – str. 642
Ustanowienie Królestwa i sposób objawienia się
CHWALEBNA PERSPEKTYWA
Jakże chwalebną perspektywę będzie otwierała nowa dyspensacjas, gdy tylko w pełni zostanie zainaugurowana! Przejścia jednej dyspensacji w drugą zawsze były znaczne i znamienne, ale ta zmiana będzie najbardziej doniosła ze wszystkich.
Nic dziwnego, że myśl o takiej sytuacji, gdy cały rodzaj ludzki nawróci się do Boga z pieśniami chwały oraz z wiekuistą radością na twarzach, może wydać się nieomal zbyt piękna, by mogła być prawdziwa. Jednak Ten, który obiecał, mocny jest i uczynić to, co Mu się upodobało. Choć wydaje się, że smutek i wzdychanie są niemal nieodłącznymi elementami naszego istnienia, to jednak żałość i smutek uciecze. Chociaż płacz w worze i w popiele nie milknął przez długą noc panowania grzechu i śmierci, to jednak poranek Tysiąclecia przyniesie radość, a łzy zostaną otarte z każdego oblicza, zamiast popiołu dana będzie ozdoba, a olejek wesela zamiast ducha ściśnionego.
ROZWÓJ JEGO KRÓLESTWA
Królestwo Boże, podobnie jak rządy ziemskie, będzie się rozprzestrzeniało, czyli rozwijało w rozmaitych częściach albo zakresach, aż stanie się „górą [Królestwem] wielką i napełni wszystką ziemię” (Dan. 2:35). Aby to sobie lepiej uzmysłowić przyjrzyjmy się Wielkiej Brytanii, której królestwem jest przede wszystkim panujący monarcha i jego dom, następnie jednak obejmuje ono parlament oraz ministrów rządu, a w jeszcze szerszym znaczeniu każdego Brytyjczyka oraz każdego żołnierza, który przysięgał wierność temu królestwu. W najbardziej zaś rozległym znaczeniu królestwo to obejmuje wszystkich poddanych z podbitych terytoriów Indii i innych krajów, którzy nie okazują jawnego nieposłuszeństwa wobec praw tego królestwa.
Podobnie jest z Królestwem Bożym. Zasadniczo jest to Królestwo Ojca, który panuje nad wszystkim (Mat. 13:43; 26:29).