4 tom paruzyjny – wykład XIV – str. 647
WYKŁAD XIV
UWIELBIENIE PODNÓŻKA JAHWE
PODNÓŻEK BOŻY SKALANY I PORZUCONY Z POWODU GRZECHU – OBIECANE PRZYWRÓCENIE MU CHWAŁY – PRZYWRÓCENIE NABYTEJ WŁASNOŚCI – JEGO NAJWSPANIALSZY KLEJNOT – PONOWNE POSTAWIENIE NÓG JAHWE „NA GÓRZE OLIWNEJ” – WYNIKAJĄCE Z TEGO BŁOGOSŁAWIEŃSTWA – PODNÓŻEK OSTATECZNIE PEŁEN RZECZYWISTEJ CHWAŁY.
„Tak mówi Pan: Niebo jest stolicą moją, a ziemia podnóżkiem nóg moich.” „Abym miejsce nóg moich uwielbił.” „I staną nogi jego w on dzień na górze Oliwnej” – Izaj. 60:13; 66:1; Zach. 14:4; (Mat. 5:35; Dz.Ap. 7:49).
Boży podnóżek w ciągu minionych sześciu tysięcy lat cechował się różnymi przymiotami, ale nigdy nie odznaczał się chwałą. Ból, płacz, duchowe i fizyczne cierpienia oraz śmierć uczyniły z niego jedną wielką kostnicę, w której obecnie, według ostrożnych szacunków, co najmniej pięćdziesiąt miliardów istnień ludzkich czeka na zdjęcie przekleństwa nałożonego przez Boską sprawiedliwość, kiedy to światło Boskiej łaski bijące z oblicza Jezusa Chrystusa, naszego Pana, wzejdzie jako Słońce Sprawiedliwości:
„Rozegnaj grzechu posępne cienie,
Rozjaśnij mroki ożywczym promieniem.”
Dla osiągnięcia tego celu Bóg poczynił liczne przygotowania. Okup za Adama i za wszystkich, którzy jako jego dzieci ponieśli przez niego straty, nabył cały świat, a dzięki temu każdemu członkowi rasy ludzkiej dana została możliwość ubiegania się o życie wieczne w sprzyjających okolicznościach.