4 tom paruzyjny – wykład XIV – str. 652
Uwielbienie podnóżka Jahwe
Czy nie odpowiadają one dwóm świadkom Pańskim oraz dwom drzewom oliwnym z Księgi Zachariasza (4:3,11,12), tak wyraźnie wspomnianym także w Objawieniu (11:4)? Przy czym dwie części góry symbolizują wynik tych przymierzy, skutek głoszenia – Królestwo w jego niebiańskiej i ziemskiej fazie.
Widzimy więc tutaj, że dwie połowy Góry Oliwnej oznaczają dwie części Królestwa Bożego, które zgodnie z Boskim porządkiem i zarządzeniem zostały wyraźnie rozdzielone. Oddzielenie nie oznacza sprzeczności między dwoma częściami Królestwa. Wprost przeciwnie, ma ono na celu utworzenie między nimi „Doliny Błogosławieństw”, do której będą mogli uciec wszyscy, którzy szukają Boskiego wsparcia, by znaleźć pomoc błogosławionej ochrony, zarówno ze strony niebiańskiej, jak i ziemskiej fazy Królestwa.
Prorokowi Dawidowi (Psalm 84) najwyraźniej dane było ujrzeć w wizji ową wspaniałą „Dolinę Błogosławieństw” u „stóp” Jahwe, gdy śpiewał najpierw o świętych Wieku Ewangelii, a następnie o błogosławionych następnego Wieku, mówiąc:
„O jako są miłe przybytki twoje,
Panie zastępów!
Żąda i bardzo tęskni dusza moja
do sieni Pańskich;
serce moje i ciało moje pochutniwa sobie
do Boga żywego.
Oto i wróbel znalazł sobie domek,
i jaskółka gniazdo swoje,
gdzie pokłada ptaszęta swe,
[Tak i ja znalazłem] u ołtarzów twoich, Panie zastępów,
królu mój i Boże mój!
Błogosławieni, którzy mieszkają w domu twoim;
będą cię na wieki chwalić. Sela.
Błogosławiony człowiek, który ma siłę swoję w tobie,
i w których sercu są [tylko] drogi twoje [sprawiedliwości].
Którzy idąc przez dolinę morwów,
za źródło [radości] go sobie pokładają, – [Dolina Błogosławieństw]