4 tom paruzyjny – wykład XIV – str. 654
Uwielbienie podnóżka Jahwe
to jednak nazwa Izrael oznacza „lud błogosławiony przez Pana”, „lud Boży”, „lud Pański” (2 Kron 7:14). Chociaż więc, jak się przekonaliśmy, pierwsze, czyli duchowe błogosławieństwo Królestwa zostanie udzielone duchowemu Izraelowi, a drugie, czyli ziemskie błogosławieństwo rozpocznie się od Izraela według ciała, to jednak na tym się nie skończy, ponieważ każdy, kto będzie chciał, będzie mógł stać się Izraelitą, i kierując się wiarą i Abrahamowym posłuszeństwem cały rodzaj ludzki będzie mógł stać się „prawdziwym Izraelem”, zaliczać się do „ludu Bożego”. Stąd też prorok Izajasz oświadcza, że gdy Izrael w czasie ustanowienia Królestwa ponownie zostanie powołany do Boskiej łaski, obejmie to „każdego, który się nazywa imieniem mojem [Jahwe], i któregom ku chwale swojej stworzył, któregom ukształtował, i któregom uczynił” (nazwa Izrael będzie się wtedy odnosić do wszystkich, którzy są ludem Bożym) – Izaj. 43:7 (Rzym. 9:26,33, 10:13).
„Gdy [w ten sposób] przyjdzie Pan, Bóg mój, i wszyscy święci [tak zjednoczeni] z nim” – Zach. 14:5. Gdy w pełni nastanie naznaczony przez Boga czas, gdy upłynie okres dzierżawy władzy przez pogan, gdy zakończy się ofiara wielkiego Dnia Pojednania (Wiek Ewangelii), gdy Najwyższy Kapłan dokona pojednania nie tylko swego własnego „Ciała”, Kościoła, ale także swego „domu” oraz „wszystkiego ludu” i wyjdzie, by błogosławić wszystkiemu ludowi, wtedy zdjęte zostanie z ziemi przekleństwo Jahwe, czyli wyrok śmierci, a Jego przybytek będący podnóżkiem zostanie uznany oraz rozpocznie się jego upiększanie w sprawiedliwości, prawdzie i w świętym duchu miłości, które będzie się rozwijało aż do końca Tysiąclecia, kiedy to wszyscy dobrowolnie zachowujący sprawiedliwość osiągną doskonałość, czyli zostaną ponownie zjednoczeni z Jahwe, zaś wszyscy oporni zostaną zniszczeni (Dz.Ap. 3:23; Obj. 20:9).
Rozwijając dalej ten obraz, prorok mówi o dniu, w którym ziemia stopniowo będzie stawała się chwalebnym podnóżkiem Jahwe: