4 tom paruzyjny – wykład VIII – str. 402
Wołania Żeńców
bardzo liczna i wpływowa klasa płatnych urzędników i pracowników biurowych, a także wykwalifikowani robotnicy, stwierdzają, że ich interesy zgodne są z polityką „Shylocków”. Jeśli więc nawet nie są ich poplecznikami, to pozostają obojętni, nie sprzeciwiając się prowadzonej przez nich polityce i wykazując niewielką skłonność do wypowiedzenia choćby jednego słowa sprzeciwu.
Zacytujemy zaledwie kilka spośród licznych oświadczeń odnoszących się do uprawiania kłamstwa i oszustwa.
SENATOR THURMAN powiedział:
„Kiedy projekt ustawy był rozważany w senacie, sądziliśmy, że ma on na celu jedynie zwykłą reformę mennicy, że będzie dotyczył zagadnienia bicia monet i dokona korekty kilku spraw w tym zakresie. Myślę jednak, że ani jednej osobie w senacie, z wyjątkiem może komitetu przygotowującego ten projekt, przez myśl nawet nie przeszło, że mogłoby tu chodzić o zmianę podstawy systemu monetarnego.” Sprawozdania Kongresowe, tom 7, część 2, czterdziesty piąty kongres, sesja druga, strona 1064.
SENATOR CONKLING, 30 marca 1876 roku, w czasie debaty senatu nad uwagami senatora Bogy zatytułowanymi: Poprawki do przepisów regulujących użycie srebrnej monety jako legalnego środka płatniczego i dotyczącymi projektu owej ustawy (S. 263), ze zdziwieniem pytał:
„Jeśli pan senator pozwoli, to chciałbym zadać mu oraz innym senatorom pewne pytanie: Czy to prawda, że w sensie prawnym nie ma już amerykańskiego dolara? A jeśli tak, to czy prawdą jest, że celem tej ustawy jest uczynienie monet półdolarowych oraz ćwierćdolarowych jedynymi srebrnymi monetami, które będzie można używać jako prawnego środka płatniczego?”
SENATOR ALLISON, 15 lutego 1878 roku, powiedział:
„Jeśli jednak wyjdzie na jaw tajemnicza historia tej ustawy z roku 1873, to okaże się, że intencją Izby Reprezentantów było zapewnienie wartości monetarnej zarówno dla złota jak i dla srebra oraz ustalenie relacji między tymi dwoma metalami w oparciu o wzorzec francuski, a nie nasz własny, co w roku 1873 stanowiło jedyne prawdziwie naukowe podejście do tego zagadnienia, jednak później projekt ustawy został wypaczony.”
PAN WILLIEM D. KELLEY, który był odpowiedzialny za projekt tej ustawy, w przemówieniu do Izby Reprezentantów z 9 marca 1878 roku powiedział: