5 tom paruzyjny – wykład XI – str. 286
Święty Duch pojednania – rozpatrzenie przypuszczalnych zastrzeżeń
od wielu zwyczajów i przesądów żydowskich, czego wam gratulujemy. Nadal jednak pozostajecie w pewnej mierze w niewoli: jeżeli rozważycie naszą filozofię, to będziecie mieli jeszcze więcej wolności i zobaczycie, że z pomocą naszej filozofii pozbędziecie się znacznej części tego, co łączy was z Żydami – ich nadziei związanych z Mesjańskim Królestwem, ich szczególnej idei jedynego Boga i waszej szczególnej wiary, iż wasz Nauczyciel, Jezus, był Jego jedynym Synem. Wkrótce, z pomocą naszej filozofii, będziecie ponad tym wszystkim (2Piotra 2:19; Judy 4).
List Jana został napisany w celu umocnienia chrześcijan przeciwko tym wywrotowym doktrynom. Apostoł napomina ich w tym rozdziale (2:24), aby trzymali się mocno nauk, jakie słyszeli od samego początku i aby uważali te filozoficzne doktryny za kłamstwo, zaś głoszących je fałszywych nauczycieli za przedstawicieli Antychrysta, który – o czym tak często im mówiono – miał objawić się w Kościele (1Tes. 2:3-7; 1Jana 2:18). Jan mówi: „Tom wam napisał o tych, którzy was zwodzą [starają się was odwieść od Chrystusa]” – werset 26.
Po tym następują szczególne słowa wersetu 27, którymi właśnie się zajmujemy. Można je sparafrazować następująco:
Ale, drogo umiłowani, prawdziwe dzieci Boże nie mogą być zwiedzione żadną tego rodzaju filozofią: żadna filozofia nie może zająć miejsca Chrystusa w naszych sercach – żadna teoria nie może nas nakłonić do kwestionowania pełni i prawdziwości tego wielkiego poselstwa, które otrzymaliśmy jako Ewangelię naszego Pana, Jezusa Chrystusa – Ojcowskiego Umiłowanego, Ojcowskiego Pomazańca. Oprócz logiki „wiary raz świętym podanej” zwróćcie uwagę na niezwykły wpływ, jaki to poselstwo wywiera na was: towarzyszą mu cudowne „dary” „języków”, „cudów” itp.; filozofowie twierdzą, że fakirzy Wschodu są w stanie te cuda powtórzyć. Obok tego posiadacie jednak jeszcze inne świadectwo w waszych nowych sercach – pomazanie, które przemieniło i odnowiło wasze umysły, wydając w codziennym życiu owoce ducha poświęcenia, których fakirzy nie są w stanie podrobić,