5 tom paruzyjny – wykład XI – str. 295
Święty Duch pojednania – rozpatrzenie przypuszczalnych zastrzeżeń
i niech pamięta, że ukrywanie swego „światła pod korcem” jest pewnym krokiem w stronę ciemności.
„PRZEZ TO POZNAWAJCIE DUCHA BOŻEGO” I „DUCHA ANTYCHRYSTUSOWEGO” – 1JANA 4:2; 2JANA 7
„Przez to poznawajcie Ducha Bożego: Wszelki duch, który wyznaje, iż Jezus Chrystus w ciele przyszedł, z Boga jest. Ale wszelki duch, który nie wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, nie jest z Boga; ale ten jest on duch antychrystusowy.”
Inteligentny umysł z pewnością natychmiast spostrzeże, iż apostoł nie ma tutaj na myśli osoby, lecz wpływ, doktrynę czy też naukę. Kontekst (wersety 1 i 3) ponad wszelką wątpliwość pokazuje, że apostoł mówi, iż lud Boży musi rozpoznawać doktryny, które są mu przedstawiane jako prawda – musi „doświadczać duchów”, czy są święte, czy też złe, czy pochodzą od Boga, czy też od onego Złego – czy jest to duch prawdy, czy duch błędu. Oba duchy są przedstawiane przez proroków czy też nauczycieli. Nasz Pan, apostołowie i inni, idący ich śladami, siali Prawdę, czyli „pszenicę”, spładzając poświęconych wierzących do nowości żywota i świętości ducha. Nieprzyjaciel i jego słudzy zasiewali błąd, czyli ziarno „kąkolu”, co wniosło do kościoła nominalnego (czyli pola pszenicy) ogromną ilość „kąkolu” – nie mającego „ducha Chrystusowego”, lecz zmienionego, pokrytego lukrem „ducha świata”. Dlatego każdy, kto przedstawia siebie jako nauczyciela i nazywa siebie sługą Prawdy posiadającym ducha świętości, musi być wypróbowany, sprawdzony pod względem tego, czy głosi Prawdę, czy błąd – czy wpaja ducha Prawdy, czy ducha błędu. Słowo Boże ma być miarą, którą należy się kierować przyjmując prawdziwych nauczycieli, a odrzucając fałszywych: „bo wiele fałszywych proroków wyszło na świat”.
Apostoł wskazuje na jedną ogólną próbę prawdziwej i fałszywej wiary, prawdziwych i fałszywych nauczycieli – ducha Prawdy i ducha błędu – ducha Chrystusa, wprowadzającego we wszelką Prawdę i niepobożnego ducha Antychrysta, wprowadzającego we wszelki błąd, niszczącego wiarę raz świętym podaną