5 tom paruzyjny – wykład XII – str. 304
Przedmiot pojednania – człowiek
CZŁOWIEK Z PUNKTU WIDZENIA NAUKI
Najprościej ujęta odpowiedź nauki na pytanie: „Czym jest człowiek?” brzmiałaby następująco: człowiek jest najwyższym zwierzęciem, jakie do tej pory się rozwinęło i zostało poznane. Posiada on ciało różniące się od ciał innych zwierząt tym, że osiągnęło najwyższy i najszlachetniejszy stopień rozwoju. Struktura jego mózgu odpowiada strukturze mózgów niższych zwierząt, ale organ ten jest lepiej rozwinięty i bardziej skomplikowany, posiada więcej możliwości, które z natury stawiają człowieka w pozycji pana, króla całego niższego stworzenia. Dech człowieka, czyli duch życia, jest taki sam jak u innych zwierząt. Organizm człowieka i iskra życia pochodzą od jego przodków, tak samo jak zwierzęta otrzymują życie i ciało od swoich przodków.
Nauka uznaje każdego człowieka za duszę, czyli istotę obdarzoną rozumem; jeżeli jednak chodzi o przyszłość, o wieczność istoty ludzkiej, nauka niczego nie sugeruje, nie znajdując żadnych podstaw do wyciągania wniosków albo nawet formułowania logicznych hipotez. Nie posuwając się do spekulacji, nauka ma jednak nadzieję na przyszłość zgodną z ewolucją, której dopatruje się w przeszłości. Nauka jest dumna z dotychczasowych osiągnięć swojego boga – prawa naturalnego i ma nadzieję, że te same działania prawa naturalnego (bez udziału Boga jako istoty) doprowadzą rodzaj ludzki do stanu jeszcze bardziej podobnego do bogów i na wyższym stopniu rozwoju niż obecnie.
CZŁOWIEK Z PUNKTU WIDZENIA BIBLII
Pogląd biblijny pod pewnymi względami zgodny jest z dwoma powyższymi, niemniej jednak w najważniejszych punktach stoi z nimi w całkowitej sprzeczności. Biblia nie spekuluje, lecz w odpowiedni sposób, jako głos objawienia Bożego, przemawia z mocą i siłą, objaśniając początek, teraźniejszość i przyszłość człowieka. Ten pogląd to jedyny pogląd konsekwentny, a co za tym idzie, jedyny prawdziwie naukowy i ortodoksyjny. Biblijne przedstawienie tej sprawy nie schlebia