5 tom paruzyjny – wykład XII – str. 343
Przedmiot pojednania – człowiek
Świeca może być ponownie zapalona przez każdego, kto jest w stanie to zrobić, ale – zgodnie z Boskim zarządzeniem – ciało ludzkie pozbawione iskry życia „umiera, zemdlone będąc” (Ijob 14:10) i powraca do prochu, z którego zostało wzięte, a iskra życia może być ponownie wzniecona tylko przez Boską moc, przez cud. Obietnica zmartwychwstania jest więc obietnicą ponownego zaświecenia, ponownego rozpalenia cielesnej egzystencji, czyli duszy; ponieważ zaś dusza nie może istnieć bez ciała i przywróconej mocy życia, czyli ducha, obiecane zmartwychwstanie, czyli odnowienie duszy, istoty, oznacza również danie nowych ciał, nowych organizmów. Pismo Święte zapewnia nas, że ludzkie ciała, które obracają się w proch, nie zostaną przywrócone, lecz w zmartwychwstaniu Bóg da takie nowe ciała, jak będzie chciał (1Kor. 15:37-40).
Apostoł pisze tutaj, że w zmartwychwstaniu będzie pewna szczególna klasa, której członkowie zostaną uznani za godnych nowej natury, duchowej, zamiast cielesnej, czyli ludzkiej; zgodnie z naszymi oczekiwaniami wykazuje on, że ta zmiana natury nastąpi poprzez danie im ciał innego rodzaju. Możemy znowu posłużyć się naszą ilustracją świecy: jeżeli założymy, że natura ludzka, czyli cielesna, jest świecą łojową, to nowe ciało może być przedstawione jako świeca woskowa, dająca jaśniejszy płomień lub nawet jako lampa, działająca na zasadzie łuku elektrycznego.
Gdyby zmartwychwstanie było zagwarantowane przez jakąś moc i mądrość mniej potężną od mocy i mądrości naszego Stworzyciela, moglibyśmy słusznie obawiać się, że nastąpi jakaś pomyłka lub niedokładność, skutkiem której będzie zatracenie tożsamości, szczególnie w przypadku tych, którym dana będzie wielka zmiana natury poprzez udział w pierwszym (głównym) zmartwychwstaniu do natury duchowej. Z całym zaufaniem możemy Mu jednak powierzyć tę i wszystkie inne sprawy. Ten, który zna nasze myśli, może odtworzyć je w nowych mózgach, tak że żadna cenna lekcja lub doświadczenie nie zostaną utracone. Jest On zbyt mądry, by błądzić i zbyt dobry, aby nie okazać łaski; wszystko, co obiecał, wypełni w sposób daleko lepszy i wspanialszy, niż moglibyśmy prosić lub sobie wyobrazić.