5 tom paruzyjny – wykład XII – str. 372
Przedmiot pojednania – człowiek
że stała się symbolicznie umarła, że Pan oraz zasady Jego prawdy i sprawiedliwości, która jest z wiary, poszły w niepamięć.
„Dnia, którego on zstąpił do grobu [szeolu, niepamięci], uczyniłem lament (…) Od grzmotu upadku jego zatrwożyłem narody, gdym go wepchnął do grobu [szeolu, niepamięci (przekład angielski: piekło – przyp. tłum)] (…) I ci z nim zstąpili do grobu [szeolu, niepamięci (przekład angielski: piekło – przyp. tłum.)], do pobitych mieczem” – Ezech. 31:15-17.
W tym wersecie Pan, za pośrednictwem proroka, w poetycki sposób opisuje upadek Babilonu. Jak mogliśmy do tej pory zauważyć, niezwykłe opisy tego upadku częściowo stosowały się do literalnego Babilonu, a w większej części będą miały odniesienie w przyszłości do całkowitego upadku i zniszczenia mistycznego Babilonu. Starożytny naród Babilończyków został pokonany przez Medów i Persów i zstąpił w niepamięć, umarł jako naród; współczesny Babilon mistyczny podobnie zstąpi w niepamięć, by już więcej nie powstać.
„Mówić do niego będą najmocniejsi z mocarzów z pośrodku grobu [szeolu, niepamięci (przekład angielski: piekło – przyp. tłum)] z pomocnikami jego” – Ezech. 32:21.
W tym fragmencie zstąpienie narodu egipskiego w niepamięć, podobnie jak innych silnych narodów, które poszły w niepamięć przed upadkiem Egiptu, zostało opisane w formie przemowy skierowanej do Egiptu, opisującej jego upadek. Dlatego mówimy, że historia opowiada nam pewne rzeczy – że historia powtarza swoje lekcje.
„Aczkolwiekci jeszcze nie polegli z mocarzami, którzy upadli z nieobrzezańców, co zstąpili do grobu [szeolu, niepamięci (przekład angielski: piekło – przyp. tłum)] z wojennym orężem swoim” – Ezech. 32:27.
Prorok przepowiada tutaj zniszczenie Mesech i Tubal – ich zstąpienie do nicości razem z wojennym orężem. Oręż wojenny rzeczywiście może zejść w stan niepamięci i dziękujemy Panu, że Jego plan nie obejmuje przywrócenia go w chwalebnym wieku, który już nadchodzi, kiedy to Immanuel zaprowadzi